Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι

Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου, στις 5 το πρωί, έφθασαν στο λιμάνι του Πειραιά 220 μετανάστες, εργάτες από την Κρήτη. Στις 25 Ιανουαρίου ενώθηκαν μ' άλλους 50, αποφασισμένοι να ξεκινήσουν πανελλαδική απεργία πείνας αιτούμενοι μια ζωή αξιοπρέπειας κι όχι ενός ατέρμονου και στείρου αγώνα επιβίωσης.

Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση και η Ε.Ε. (βλ. Δουβλίνο), σ' ένα πλαίσιο άγριας και βάρβαρης αντιμεταναστευτικής πολιτικής, εξαπολύει άγρια επίθεση κατά των μεταναστών και των προσφύγων. Η πολιτική αυτή λειτουργεί με σαφή στοχοθεσία αφού χρησιμοποιεί την οικονομική-κοινωνική κρίση, ως εφαλτήριο συντηρητικοποίησης της κοινωνίας απέναντι σε κάθε κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα. Αυτές οι συνθήκες επιτρέπουν τη συζήτηση για κατασκευή ενός ακόμη Τείχους ντροπής στα σύνορα της Ευρώπης, στον Έβρο, την καθιέρωση της φρουράς της Frontex, τα πλωτά στρατόπεδα στο Αιγαίο, τις μαζικές απελάσεις, τα αλλεπάλληλα πογκρόμ στις πόλεις. Το πολιτικό άσυλο, συνάμα, αν και νομικά κατοχυρωμένο, εν τοις πράγμασι καταργείται, ενώ απ' την άλλη μετανάστριες και μετανάστες, ως άλλος «εφεδρικός στρατός», όλο και πιο συχνά αντιμετωπίζουν την εργοδοτική αυθαιρεσία και υπερεκμετάλλευση, την αστυνομική βαρβαρότητα, καθώς και κάθε είδους ρατσιστική επίθεση.

Σε μια τέτοια συγκυρία λοιπόν, τριακόσιοι μετανάστες και μετανάστριες συναντήθηκαν και διαδήλωσαν τα αιτήματα τους έξω από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (δίπλα στη Νομική), με μόνο μέσο πάλης και άσκησης πίεσης προς την ελληνική κυβέρνηση, την υποβολή τους σε απεργία πείνας. Μετανάστες που ήρθαν στη χώρα μας διωγμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Μετανάστες (με κανονική-νόμιμη ή όχι είσοδο) με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο στη «Φανταχτερή Δύση», μακριά από τη φτώχεια και την εξαθλίωση που βίωναν στις πατρίδες τους. Στην κατεύθυνση ακριβώς αυτή, ήρθαν στην Αθήνα για να ξεκινήσουν τον αγώνα τους. Έναν αγώνα για τη νομιμοποίηση, χωρίς όρους, όλων των μεταναστών/τριών, για τη διεκδίκηση ίσων πολιτικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων με τους έλληνες και τις ελληνίδες εργαζόμενους/εργαζόμενες.

Ως Αριστερή Ενότητα, βάσει των ανωτέρω και στο όνομα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θεωρούμε πως η θέση μας βρίσκεται στο πλευρό των αγωνιζόμενων μεταναστών. Ειδικότερα σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση διεξάγει ταξικό πόλεμο απέναντι στη νεολαία και τους εργαζόμενους, καταργώντας δικαιώματα δεκαετιών, θεωρούμε πως όλοι μαζί, Έλληνες και ξένοι, οφείλουμε να διεκδικήσουμε και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας σε μία αξιοπρεπή ζωή. Παράλληλα, η εφαρμογή των διεθνών συμβάσεων οι οποίες κατοχυρώνουν ορισμένα δικαιώματα για τους μετανάστες, αλλά ευχερώς κι επιμελώς καταπατώνται από το ελληνικό κράτος, καθώς και το δικαίωμα για αξιοπρεπή ζωή, είναι αιτήματα ανυποχώρητα στα οποία δε χωρούν συμβιβασμοί.

Δηλώνουμε την έμπρακτή αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και στα αιτήματά τους. Προφανώς οι παρατάξεις των δύο μεγάλων κομμάτων στα πανεπιστήμια (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) μέσα σε μία περίοδο όπου κατ’ επιλογήν αποσιωπούν την επίθεση που δέχεται η νεολαία στα μορφωτικά και εργασιακά της δικαιώματα, αποφάσισαν για πρώτη φορά να κάνουν πολιτική τοποθέτηση φλερτάροντας με εθνικιστικές και ρατσιστικές απόψεις, επιλέγοντας μ’ αυτό τον τρόπο να γίνουν κομμάτι του κυβερνητικού «στρατοπέδου»!

Θεωρούμε ότι η κίνηση της κοσμητείας για κλείσιμο της σχολής του Ν.Ο.Π.Ε είναι προσχηματική και έχει ως μοναδικό στόχο την συκοφάντιση των αγώνων και την όξυνση των συντηρητικών αντανακλαστικών σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης, αφού ο χώρος στέγασης των απεργών πείνας στο ακόμα κλειστό παλιό κτίριο της Νομικής που δεν χρησιμοποιείται για καμία δραστηριότητα της σχολής και δεν παρακωλύει στο ελάχιστο τις λειτουργίες της σχολής. Στεκόμαστε απέναντι στο lock out και σε οποιαδήποτε προσπάθεια φίμωσης των αγώνων απέναντι στην βάρβαρη κυβερνητική επιλογή.

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Οι δύο εβδομάδες, που έσπασαν την κανονικότητα

Πριν ένα μήνα το ζήτημα της σίτισης έφτασε και πάλι στο προσκήνιο μετά από 5 χρόνια, όταν είχε γίνει προσπάθεια από το τότε πρυτανικό σχήμα να ιδιωτικοποιηθεί η λέσχη. Αυτή τη φορά, το Ε.Ι.Ν ως κυβερνητικό παρακλάδι υπάκουο στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσε περικοπές στη δωρεάν σίτιση διαχωρίζοντας τους φοιτητές σε οικοτρόφους και μη. Η Αριστερή Ενότητα από την πρώτη στιγμή με την παρουσία της στη λέσχη καλούσε τους φοιτητές να αντισταθούν στην επίθεση στο κεκτημένο δικαίωμα τους να σιτίζονται δωρεάν και παράλληλα προέβη σε κάλεσμα για σύσταση πρωτοβουλίας φοιτητών.
Με αρχή τη Γ.Σ. του ΣΟΦΕΚ, που πραγματοποίησε μία από τις μαζικότερες διαδικασίες, αποφασίστηκε κατάληψη στην Πρυτανεία δείχνοντας ότι οι οικότροφοι φοιτητές δε διαχώρισαν τη θέση τους με τους υπόλοιπους αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα τους για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν σίτισης για κάθε φοιτητή και φοιτήτρια. Η Πρωτοβουλία Φοιτητών, που συστάθηκε, κατάφερε να συσπειρώσει τη φοιτητική κοινότητα γύρω από το αίτημα για δωρεάν σίτιση –στέγαση απέναντι στην πολιτική διάλυσης της δημόσιας παιδείας, που μετατρέπεται από συλλογικό δικαίωμα σε ατομικό προνόμιο.
Ακολούθησε γύρος Γ.Σ. σε όλες τις σχολές, παρόλο, που ο δικομματισμός προσπαθούσε με κάθε τρόπο να της αποφύγει.
Η Νομική αποτέλεσε κέντρο αγώνα για δύο εβδομάδες, αφού υπερψηφίστηκε το πλαίσιο της πρωτοβουλίας, σπάζοντας την κανονικότητα στην καθημερινότητα των σχολών.
Η κατάληψη στη Νομική ανέδειξε έναν εναλλακτικό χαρακτήρα πανεπιστημίου αντιπαραθετικά στο μοντέλο της παιδείας, που προωθεί η κυβέρνηση. Μέσα από συντονιστικά καταλήψεων, που η παρουσία των φοιτητών ήταν μαζική υπήρξαν απελευθερωτικές διαδικασίες. Εκδηλώσεις – αντιμαθήματα, προβολές ταινιών απέναντι στην εμπορευματοποίηση της διασκέδασης, καθώς και εξωστρεφείς δράσεις με μοιράσματα στην πόλη της Κομοτηνής και συμβολική κατάληψη της Περιφέρειας, απέδειξαν ξεκάθαρα πως η σχολή της Νομικής ήταν πιο ανοιχτή και ζωντανή από ποτέ.
Οι κινηματικές διαδικασίες εκτόπισαν τις λογικές της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ από τους φοιτητικούς συλλόγους. Από τη μία, η ΔΑΠ αποχωρούσε από Γ.Σ. και χαρακτήριζε τους φοιτητές, που αγωνίζονταν παράνομους τρομοκρατώντας τους με χυδαία επιχειρήματα για χάσιμο της εξεταστικής.
Από την άλλη πλευρά, η ΠΑΣΠ αποκόπτωντας το ζήτημα της σίτισης από τη συνολική επίθεση, που δέχεται ο χώρος της παιδείας δεν έμπαινε στο ενωτικό πλαίσιο της Πρωτοβουλίας λειτουργώντας διασπαστικά για το κίνημα και αποπροσανατολίζοντας την κουβέντα από τον πυρήνα του ζητήματος της σίτισης, που είναι το νομοσχέδιο για τη
παιδεία. Η στάση, λοιπόν, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, αποδεικνύει ότι επεδίωκαν να κρατήσουν τους συλλόγους ανενεργούς και απαθείς, την ώρα, που η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ένα σκληρό πόλεμο απέναντι στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας.
Οι πορείες, που έγιναν όλο το προηγούμενο διάστημα στην Κομοτηνή, ήταν από τις μαζικότερες των τελευταίων χρόνων και έδωσαν μια ηχηρή απάντηση απέναντι σ’αυτά, που ετοιμάζουν για μας, χωρίς εμάς. Η αγωνιστική απόφαση του ΣΦ Νομικής, για συμμετοχή στην Αντισύνοδο πρυτάνεων στο Λαύριο, που συμμετείχαν φοιτητές πανελλαδικά, έστειλε το μήνυμα ότι ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποιήση της παιδείας δε σταματά εδώ. Αλλά αντίθετα, ενισχύθηκε με την Γενική Απεργία στις 15 Δεκέμβρη, όταν χιλιάδες φοιτητές και εργαζόμενοι έγιναν μια γροθιά και αντιστάθηκαν στην πιο σκληρά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση από την μεταπολίτευση και μετά.
Μέχρι τώρα ο δίκαιος αγώνας μας στάθηκε νικηφόρος, εφόσον η λέσχη παραμένει δημόσια και δωρεάν για όλους και όλες. Όμως, δεν υποχωρούμε, την ώρα, που ο πρύτανης σηκώνει τα χέρια ψηλά στις αποφάσεις του Υπουργείου και ο Χούτος ζητάει να περάσει υπό τον έλεγχο του και η πάνω λέσχη. Από τη στιγμή, λοιπόν, που Χούτος, πρυτανικό σχήμα και ΕΙΝ τάσσονται απέναντι μας και σύμμαχοι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για μας γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ η συνέχιση των κινητοποιήσεων, ώστε να υψωθεί τείχος αντίστασης απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Η απάντηση μας θα δοθεί μέσα στα αμφιθέατρα στις Γενικές Συνελεύσεις και στο δρόμο.

Όλοι και όλες στη Γ.Σ. του Σ.Φ. Νομικής την Τετάρτη 12/1 και ώρα 15:00 στο Κεντρικό Αμφιθέατρο της Π.Νομικής

ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΖΙΚΟΣ, ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ