ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Σ.Φ. ΝΟΜΙΚΗΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 17/11/2011

ΛΙΤΟΤΗΤΑ-ΑΝΕΡΓΙΑ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ: Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ‘73

Η κυβέρνηση Παπανδρέου υλοποιώντας τις αδιέξοδες πολιτικές του Μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος πάνω στο τρίπτυχο λιτότητα-ύφεση-πειθαρχία που χάραξε από κοινού με την ΕΕ την ΕΚΤ βρέθηκε αντιμέτωπη με την κοινωνική ανυπακοή όπως αυτή εκφράστηκε στις μαζικότατες απεργιακές κινητοποιήσεις της 19ης και 20ης Οκτώβρη, σε διαμαρτυρίες κατά τη διάρκεια παρελάσεων, σε δημόσιες αποδοκιμασίες των εκφραστών των πολιτικών της λιτότητας. Κυρίως όμως βρέθηκε αντιμέτωπη με την οργάνωση της κοινωνίας σε αντιπαραθετικές δομές πραγματικής δημοκρατίας και αλληλεγγύης.
Αναγκάστηκε να θέσει στο λαό εκβιαστικά και αποπροσανατολιστικά διλήμματα με δημοψηφίσματα, ενώ έγινε μία απόπειρα να παρουσιαστεί ως μεγαλειώδης δικαίωση των θυσιών του ελληνικού λαού ένα «κούρεμα» που αφήνει αλώβητα τα δάνεια του Δ.Ν.Τ, τα ομόλογα της Ε.Κ.Τ, εκθέτει τα ασφαλιστικά ταμεία και εγκαθιδρύει μία μόνιμη εποπτεία της Τρόικα στην Ελλάδα με στόχο βέβαια την καλύτερη εφαρμογή της λιτότητας. Το εθνικό τους συμφέρον όμως δε μας χωράει. Τα συμφέροντα των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων, των μεταναστών έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τις εθνικές τους λύσεις.
Αφού λοιπόν η χρεοκοπημένη σοσιαλδημοκρατία ολοκληρώνει το έργο της και καταρρέει υπό το βάρος της μηδενικής κοινωνικής νομιμοποίησης και των μαζικών λαϊκών αντιδράσεων, μένει η τελευταία ‘’χρυσή’’ εφεδρεία: Η εθνική ενότητα. Η αστική δημοκρατία ετοιμάζει κυβερνήσεις συνεργασίας μεταξύ όσων πριν από λίγο καιρό φαίνονταν να καταδικάζουν το μνημόνιο (η ‘’λαϊκή’’ δεξιά της Νέας Δημοκρατίας), των πιο συντηρητικών κομματιών του πολιτικού φάσματος (το ακροδεξιό Λα.Ο.Σ), της Δημοκρατικής Συμμαχίας και ενός παραπαίοντος ΠαΣοΚ.
Η νέα Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ούτε αγαθές προθέσεις έχει, ούτε το "κοινό" καλό προωθεί. Συνεχίζουν το έργο της Μνημονιακής Κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ.-Τρόικας, στην κατεύθυνση της επίθεσης ενάντια στα χαμηλότερα στρώματα και περικοπής των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Συγκροτείται με αυτό τον τρόπο ένα ιδιότυπο κράτος έκτακτης ανάγκης, με σκοπό την επιβίωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στην Ελλάδα και κατ επέκταση στην Ευρώπη. Όποια διέξοδο κι αν αναζητήσουν, εμείς τους θυμίζουμε ότι οι νεοφιλελεύθερες αυτές πολιτικές δεν έχουν καμία νομιμοποίηση στο λαό. Όπως καμία νομιμοποίηση δεν έχει και η σύνθεση της νέας, όπως και της προηγούμενης κυβέρνησης!

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ

Η πολιτική συγκυρία που διανύουμε πραγματικά μας προκαλεί να κάνουμε συνειρμούς για το τότε σε σχέση με το τώρα. Το Πραξικόπημα των Συνταγματαρχών όπως εκφράστηκε και υλοποιήθηκε το 1967 βρίσκει κοινά στοιχεία με το κράτος έκτακτης ανάγκης που διαμορφώνεται σταδιακά στη χώρα από μία Κυβέρνηση χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση, απαρτιζόμενη από τραπεζίτες, δικαστές και τεχνοκράτες αλλά και πάλαι ποτέ αρχιτραμπούκους της ακροδεξιάς.

Τη στιγμή λοιπόν που τα μεταπολιτευτικό σκηνικό κλονίζεται τα συνθήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα. Στην Ελλάδα της ανεργίας του 20%, των αντιλαϊκών χαρατσιών, των φορολογικών επιδρομών, της μετατροπής του πανεπιστημίου σε νέο χώρο κερδοφορίας του κεφαλαίου καθώς και της καταστολής και της ποινικοποίησης φρονημάτων… Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία την οποία καλούμαστε να γράψουμε μέσα από αγώνες για:

-τη διασφάλιση των αναφαίρετων δικαιωμάτων μας σε μισθό, σύνταξη, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ασφάλιση, περίθαλψη για την ικανοποίηση των αναγκών μας σε αντιπαράθεση σε όσους με πρόσχημα τη “σωτηρία της χώρας” μάς στερούν τα πάντα και μας εκμεταλλεύονται με σκοπό την αύξηση των κερδών τους.

-ένα δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό Πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς φραγμούς με στόχο την πλήρη ανάπτυξη των δεξιοτήτων όλων μας προς όφελος μιας επιστήμης στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών σε αντιπαράθεση με το ψηφισμένο νόμο Διαμαντοπούλου που μετατρέπει το Πανεπιστήμιο σε επιχείρηση.

-την ελεύθερη έκφραση όλων μας, την ισότητα, τη κοινωνική δικαιοσύνη σε αντιπαράθεση με όσους υποστηρίζουν ότι η μόνη ελευθερία που υπάρχει είναι η “ελευθερία της αγοράς” (δηλαδή η διαφύλαξη των κερδών τους) και για τη διασφαλίσουν καταστέλλουν τους αγώνες μας με τη προπαγάνδα των ΜΜΕ και τις αστυνομικές επεμβάσεις.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ!
…της πολιτικής που μειώνει κι άλλο τους μισθούς, απολύει εργαζόμενους του δημοσίου, καταργεί συλλογικά δικαιώματα των εργαζομένων και ιδιωτικοποιεί το δημόσιο πλούτο, ενώ ταυτόχρονα έχει δώσει 108 δις για τη «διάσωση» των τραπεζών από το 2008 είναι η ίδια πολιτική στην οποία εντάσσεται και ο νόμος Διαμαντοπούλου που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων. Στην προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλλει τις αρχές της αγοράς, ανέτρεψε τον τρόπο λειτουργίας του πανεπιστημίου, ως δημοκρατικού, ελεύθερου και ανοικτού κοινωνικού χώρου που μπορεί να αρθρώνει αντιπαραθετικό πολιτικό λόγο και να στηρίζει τους αγώνες των υποτελών.
Η επέμβαση της κυβερνητικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο δεν είναι τυχαία. Η λειτουργία του ως του βασικού ιδεολογικού μηχανισμού που δημιουργεί τους αυριανούς εργαζομένους καθιστά την εκπαιδευτική ‘’μεταρρύθμιση’’ κομβική για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Με το πρόσχημα της αδιαφάνειας και ντυμένη με το μανδύα της προόδου η κυβέρνηση (με συμμάχους φυσικά τη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑ.Ο.Σ. που παραδοσιακά συγκροτούν το αστικό μπλοκ εξουσίας) δημιουργεί το νέο «πανεπιστήμιο» με βασικούς άξονες τον κατακερματισμό των πτυχίων και των εργασιακών μας δικαιωμάτων, την εισαγωγή επιχειρηματικών λογικών στην εκπαίδευση και την συρρίκνωση της δημοκρατίας στο εσωτερικό των πανεπιστημίων.

Οι εκφραστές της Κυβέρνησης του Μνημονίου μέσα στις σχολές, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, υλοποιώντας κατά γράμμα το νέο νόμο για την παιδεία, αδρανοποιούν τους συλλόγους θέτοντας φραγμούς στη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων, κάθονται στο ίδιο τραπέζι με την Διαμαντοπούλου με στόχο την εφαρμογή του νόμου στην καθημερινότητα του φοιτητή πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση, μεταφορά.

Η συνέχιση των μαζικών, ενωτικών, ανατρεπτικών αγώνων είναι η μόνη λύση για την εδραίωση των νέων κοινωνικών συσχετισμών, που διαμορφώνονται, στο πολιτικό σκηνικό. Σε μια περίοδο τόσο κρίσιμη, η διαρκής κινητοποίηση και οργάνωση των δυνάμεων της εργασίας και της νεολαίας αποτελεί μονόδρομο. Η ιστορία έχει δείξει ότι με συλλογικούς αγώνες ανατρέπονται και οι χειρότερες συνθήκες!

ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΩΝ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την επικαιροποίηση του Πολυτεχνείου

Σ’ ένα κόσμο για λίγους δεν χωράει κανείς…

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών αναδεικνύουν την κρισιμότητα της συγκυρίας στην οποία βρισκόμαστε. Την ώρα που η κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκεται υπό κατάρρευση κάτω από την πίεση των μαζών, όπως εκφράστηκε το τελευταίο διάστημα, εξακολουθεί να εφαρμόζει τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα της με σκοπό να ισοπεδώσει ό, τι δεν πρόλαβε να γκρεμίσει τα δυο προηγούμενα χρόνια. Μετά από το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο ,τα χαράτσια ,έρχεται τώρα να περάσει με τον πιο σκληρό τρόπο το ενιαίο μισθολόγιο, την εργασιακή εφεδρεία ,νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, νέες φορολογικές επιβαρύνσεις μέσω των λογαριασμών της Δ.ΕΗ. Η κυβέρνηση έντρομη προσπαθεί μέσα από νέες συμμαχίες με το αστικό μπλοκ, και θέτοντας εκβιαστικά διλλήματα να ισχυροποιηθεί και να κερδίσει λίγο ακόμα χρόνο ζωής. Με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τις ξεκάθαρα ταξικές πολιτικές σε απόλυτη συμπόρευση με τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού, υπογράφοντας νέα μνημόνια, χτυπώντας ακόμα περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και της νεολαίας.
Μέσα από τη συνολική επίθεση δεν θα μπορούσε να λείπει κι ο χώρος της εκπαίδευσης με πολιτικές πρακτικές που έχουν σαν σκοπό να βυθίσουν σχολεία και πανεπιστήμια σε εκπαιδευτικό μεσαίωνα. Στόχος τους μια εκπαίδευση με ταξικούς φραγμούς. Η πολιτική αυτή εκφράζεται στα σχολεία με περικοπές στα βιβλία , με την επέκταση της εργασιακής εφεδρείας στον χώρο των εκπαιδευτικών και εγκυκλίους που φέρουν πνεύμα χούντας στο κομμάτι της ελευθερίας του λόγου. Κι ακόμα σφοδρότερη είναι η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο νόμος-έκτρωμα της Διαμαντοπούλου ,που ψηφίστηκε από ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Ν.Δ. – ΛΑ.Ο.Σ- ΔΗ.ΣΥ , ουσιαστικά καταστρέφει το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο ,με τη μετατροπή των πτυχίων σε πιστοποιητικά σπουδών ,με την εξάλειψη της φοιτητικής μέριμνας ,με την κατάργηση του ασύλου και την υποθήκευση του εργασιακού μας μέλλοντος.
Όταν βλέπουμε το μέλλον μας να διαμορφώνεται κάτω από αυτές τις συνθήκες ,δεν μπορούμε να αφήνουμε τον δικομματισμό ,θεωρώντας τσιφλίκι του τη σχολή να μπαίνει σε προεκλογικές μάχες θέλοντας να ενισχύσει τις πελατειακές του σχέσεις. Απέναντι στη λογική τους που θέλει το ακαδημαϊκό σύμπαν να κινείται γύρω από τις εκλογές πρωτοετών, εμείς απαντάμε προτάσσοντας τις γενικές συνελεύσεις ως ανώτατο συλλογικό αποφασιστικό όργανο του συλλόγου και ως διαδικασία πολιτικοποίησης των φοιτητών, ιδιαίτερα από τη στιγμή που αυτά ακριβώς τα συλλογικά όργανα και οι δημοκρατικές διαδικασίες τίθενται αυτή τη στιγμή υπό σοβαρή αμφισβήτηση από το νόμο Διαμαντοπούλου. Γι αυτό καλούμε το σύλλογο να αποστασιοποιηθεί από τα αποπροσανατολιστικά τεχνάσματα που επιστρατεύουν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ με την αποδοκιμασία του στοχευμένου αυτού θεσμού και την στήριξη των πολιτικών συλλογικών διαδικασιών, που τόσο μεγάλη ανάγκη έχουν τα πανεπιστήμια και η κοινωνία συνολικά.
Γιατί για εμάς η πολιτική στην συγκεκριμένη συγκυρία δεν γίνεται μέσα από κλειστές επιτροπές στελεχών και με λογικές ανάθεσης, αλλά φτιάχνεται από εμάς τους ίδιους μέσα από συλλογικές διαδικασίες και δράσεις.
Παρά την μελανή και ζοφερή πραγματικότητα που μας επιβάλλουν ,η ελπίδα καθημερινά αναγεννιέται μέσα από κινήματα και διαδικασίες που πυροδοτούνται τόσο στο χώρο της εργασίας όσο και της εκπαίδευσης .Τρανταχτά παραδείγματα είναι η ανάπτυξη των κινημάτων ‘Δεν πληρώνω’, η μεγαλειώδης απεργία των 19-20 Οκτώβρη, που συντάραξε την κυβέρνηση και το σύνολο του αστισμού και η 28η Οκτωβρίου, μέρα που πρωταγωνίστησε η ίδια η κοινωνία διατρανώνοντας ‘όχι’ της ενάντια στις πολιτικές τους. Με αυτά συμπορευόμαστε και ακολουθούμε το δρόμο της ανατροπής των πολιτικών της κυβέρνησης ,Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. Η μέρα έχει έρθει, ας την αδράξουμε όλοι μαζί!

Καλούμε σε παράσταση διαμαρτυρίας στο Γερμανό
Πέμπτη 10/11 ώρα 18.00μμ στην πλατεία Κομοτηνής
ΑΡ.Α.Σ

«Αν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι, είμαστε χαμένοι» -Μ.Μπρέχτ-

Η Γενική Συνέλευση του συλλόγου είναι το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων, είναι το όργανο το οποίο επιτρέπει στον καθένα και την καθεμία να τοποθετηθεί πάνω σε ζητήματα που αφορούν το πανεπιστήμιο και την κοινωνία, δηλαδή την ίδια του τη ζωή. Είναι ο πυρήνας συσπείρωσης του εκάστοτε συλλόγου, πόσο δε μάλλον μέσα σε μια συγκυρία, που το ΠΑΣΟΚ περνάει καθημερινά όλο και πιο αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία υποθηκεύουν το μέλλον μας και καταδικάζουν τις ζωές ολόκληρων γενιών. Την τελευταία διετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την πλήρη αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλώντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Νέα φορολογικά χαράτσια, εργασιακή εφεδρεία, χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα συνθέτουν το πάζλ της στοχευμένης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της.
Τα παραπάνω μέτρα εντάσσονται στο γενικότερο σχέδιο λεηλασίας των μισθών, κατάργησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, διάλυσης του κοινωνικού κράτους, του δημόσιου πλούτου και των δημόσιων αγαθών.
Την επίθεση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει ο νόμος Διαμαντοπούλου, που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, την ώρα, που οι σχολές ήταν κλειστές, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων από πλευράς φοιτητών. Ψήφισαν ένα νόμο ο οποίος πάει να διαλύσει κάθε έννοια δημοσίου πανεπιστημίου και να δημιουργήσει τους νέους, αναλώσιμους, φτηνούς και ανασφάλιστους εργαζομένους, κομμένους και ραμμένους στα μέτρα της αγοράς.
Γιατί πολύ απλά, κι αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τη συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ, η δημόσια δωρεάν παιδεία είναι το τελευταίο εμπόδιο απέναντι στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα που σχεδιάζουν. Δίδακτρα θα επιβάλλονται σε φοιτητές που υπερβαίνουν συγκεκριμένο όριο φοίτησης, και φυσικά ούτε λόγος για δωρεάν διανομή συγγραμμάτων! Και επειδή αγορές και δημοκρατία δεν πάνε ποτέ μαζί, ο Νόμος Διαμαντοπούλου αφαιρεί από τους φοιτητές κάθε δυνατότητα συνδιαμόρφωσης και παρέμβασης σε ζητήματα που αφορούν το Πανεπιστήμιο, δίνοντας από την άλλη αυξημένες αρμοδιότητες σε εξωπανεπιστημιακούς και ανθρώπους των επιχειρήσεων. Όσο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, δεν ήταν τίποτα που δεν περιμέναμε. Αντίθετα, σε μια εποχή που οι κοινωνικές αντιστάσεις οξύνονται και τα Σώματα Ασφαλείας ενισχύονται με περισσότερες από 4000 προσλήψεις, το άσυλο δεν μπορεί παρά να αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό του συστήματος.
Ήδη από τον Αύγουστο οι φοιτητικοί σύλλογοι πανελλαδικά ακολούθησαν το δρόμο και των κινητοποιήσεων. Συναντήθηκαν με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας με εργαζόμενους και ανέργους στις 19 και 20 του Οκτώβρη και έδωσαν την πιο δυναμική τους απάντηση απέναντι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απαιτώντας την ανατροπή της πολιτικής αυτής και των συμμάχων της. ανάχωμα σε όλη αυτή την προσπάθεια πυροδότησης κινηματικών διαδικασιών από πλευράς φοιτητικού κινήματος βρήκαμε απέναντι μας τις παρατάξεις του δικομματισμού.
Όπως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη Βουλή τα βρίσκουνε για να περάσουνε τα πιο σκληρά ταξικά μέτρα, έτσι και ΔΑΠ και ΠΑΣΠ τα βρίσκουνε στη σχολή για να οργανώσουν το μπλοκ της αντικατάληψης, για να καλλιεργήσουν και να διασφαλίσουν τη συναίνεση ή τη σιωπή απέναντι σε αυτά ακριβώς τα μέτρα, για να στηρίξουν ακριβώς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους συμμάχους της και την προσπάθειά τους να κάνουν την κρίση ευκαιρία για να καταργήσουν ό,τι δικαίωμα και κεκτημένο μας απέμεινε ακόμα και στα χαρτιά.
Στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη Δευτέρα 24/10 για άλλη μια φορά είδαμε τις παρατάξεις του δικομματισμού, ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, να προσπαθούν να αποπολιτικοποιήσουν την συζήτηση και να υποβαθμίσουν την δημοκρατικότερη διαδικασία του συλλόγου με μοναδικό σκοπό να δείξουν την «πραμάτεια» τους μπροστά στους πρωτοετείς φοιτητές, να διαφημίσουν στην ουσία το μαγαζάκι του ο καθένας. Φάνηκε και από αυτή τη συνέλευση, ότι οι παρατάξεις του δικομματισμού είναι το μακρύ χέρι του ΠΑΣΟΚ μέσα στα πανεπιστήμια, καθώς τη στιγμή που ολόκληρη η κοινωνία πλήττεται και βράζει από οργή, με μια κυβέρνηση που έχει ψηφίσει μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο και έρχεται τώρα και ψηφίζει και αυτό το νόμο-έκτρωμα, οι παρατάξεις του δικομματισμού δε βγάζουν λέξη. Μιλώντας μονάχα για χαμένα συγγράμματα χωρίς να συγχέουν τα ζητήματα αυτά με την συνολικότερη πολιτική της κυβέρνησης και το νόμο-Διαμαντοπούλου.
Όμως, τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία βράζει, τη στιγμή που το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο καταργείται με το νέο νόμο, τη στιγμή που θα πληρώνουμε τα συγγράμματα, τη σίτιση, τη στέγαση και την μεταφορά, τη στιγμή που τα χαράτσια διαδέχονται το ένα το άλλο, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες δεν μπορούν να μένουν απλοί θεατές. Τώρα που ολόκληρη η κοινωνία οργανώνει τις αντιστάσεις της, οι πελατειακές λογικές του δικομματισμού ήρθε η ώρα να πεταχτούν έξω από το ελληνικό πανεπιστήμιο. Τώρα που το φοιτητικό κίνημα πανελλαδικά συνδεόμενο με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται, παλεύοντας για ανατροπή αυτού του νόμου και την ανατροπή της κυβέρνησης έδωσε την πιο δυναμική του απάντηση στην 48ωρη απεργία, την πιο δυναμική απάντηση σε μια κυβέρνηση που μας κλέβει το μέλλον, εμείς δεν πρέπει να αφήσουμε καμία ΔΑΠ και καμία ΠΑΣΠ να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς!
Ως Αριστερή Ενότητα θεωρούμε τις Γενικές Συνελεύσεις αναγκαίες μέσα σε μια συγκυρία, που μας τα παίρνουν όλα και υποθηκεύουν το μέλλον μας σε παιδεία και εργασία, γιατί είναι απαραίτητο οι φοιτητές να έχουν λόγο και δύναμη. Οφείλουμε να ενωθούμε με τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας, που είναι αυτή τη στιγμή στο δρόμο. Ολόκληρη η κοινωνία έχει αναδείξει λέξεις, όπως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και άρα οφείλουμε να μπούμε εμπόδιο σε λογικές
αποσιώπησης κάθε αντίδρασης. Με ορίζοντα την 17η Νοεμβρίου και τις απεργιακές κινητοποιήσεις που ακολουθούν το σύνθημα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ηχεί πιο επίκαιρο από ποτέ!
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ!

«Η νύχτα θα περάσει
Μπορεί να φτύσουν τα νερά
Μπορεί να τουφεκίσουν τα σπουργίτια
Μπορεί να κάψουν τους στίχους
Μπορεί να κομματιάσουν το τραγούδι
Αλλά αυτή η νύχτα θα περάσει
Και θα βοηθήσουμε εμείς σε αυτό!»

Εικόνες από το μέλλον

Από τη συνέντευξη τύπου του Γεωργίου Παπανδρέου στο Καστελόριζο, όταν ανακοίνωνε την προσφυγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έχουν περάσει δύο χρόνια στοχευόμενης διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας. Δύο χρόνια όπου έγινε κάθε δυνατή προσπάθεια από την πλευρά του αστικού μπλοκ εξουσίας, να μεταφερθεί το κόστος της κρίσης στον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία.

Χρησιμοποιώντας την κρίση των δημόσιων οικονομικών και με μοχλό πίεσης το χρέος η κυβέρνηση του Πασόκ, υλοποιώντας τις πολιτικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ, προχώρησε στην ψήφιση του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος ακολουθώντας με συνέπεια τη νεοφιλελεύθερη συνταγή ‘’λιτότητα – ύφεση - πειθαρχία’’. Οι έννοιες πρόοδος, εθνικό συμφέρον, ελληνική ιδιαιτερότητα, ευρωπαϊκή προοπτική χρησιμοποιήθηκαν από τους ιδεολογικούς μηχανισμούς ως αρωγοί της σκληρής αυτής ταξικής επίθεσης. Την ίδια ώρα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι διατράνωναν την αντίθεσή τους στην πολιτική της κυβέρνησης, αναπτύσσοντας παράλληλα τις δικές τους δομές άμεσης δημοκρατίας μέσα από τις οποίες αναδείκνυαν τα αιτήματά τους.

Παράλληλα εκβιασμοί από την πλευρά των δανειστών, απειλές για άρνηση εκταμίευσης της επόμενης δόσης παρουσιάζονταν ως οι ανάγκες που δικαιολογούσαν την πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού από μία κυβέρνηση δίχως καμία κοινωνική νομιμοποίηση.
Αποκορύφωμα αυτού του γενικευμένου ταξικού πολέμου ήταν η ψήφιση του Πολυνομοσχεδίου που προέβλεπε πλήρη κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, δραματική μείωση του κατώτατου μισθού, εξωραϊσμένες απολύσεις και εφεδρεία σε συνδυασμό με νέα φορολογικά μέτρα και περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου.

Απέναντι στο νέο εκβιασμό οι εργαζόμενοι απάντησαν με καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, με μαζική συμμετοχή στη 48ωρη απεργία 19 και 20 Οκτώβρη, αλλά και με δυναμικές διαμαρτυρίες στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου. Οι αγώνες αυτοί έδειξαν ότι ο ελληνικός λαός καταδικάζει με τον πιο σαφή τρόπο τη συνολική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και απαιτεί την άμεση ήττα του εκφραστή της στην κοινωνία: Της κυβέρνησης του Πασόκ.

Την ίδια στιγμή οι σύμμαχοί της παρουσίαζαν τη λύση του ‘’κουρέματος’’ ως ευλογία και ανταμοιβή του ελληνικού λαού για τις θυσίες του. Αποκρύπτεται όμως ότι από το κούρεμα αποτελεί ένα τεχνικό μέτρο που δεν επιλύει τις αιτίες γέννησης των καπιταλιστικών κρίσεων. Από αυτό εξαιρούνται τα ομόλογα που βρίσκονται στην κατοχή της Ε.Κ.Τ. και τα δάνεια του Δ.Ν.Τ, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία θα πληγούν ανεπανόρθωτα.

Η ενεργοποίηση όμως του λαϊκού παράγοντα οδηγεί την κυβέρνηση σε κατάρρευση. Οι αντιφάσεις ακόμα και μέσα στην ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα του Πασόκ αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για μία τυπική διαδοχή στην εξουσία, για μια θεσμική αλλαγή, αλλά για μια οργανική κρίση, για ένα πολιτικό κενό που δημιουργήθηκε όταν η κοινωνία φάνηκε να αντιλαμβάνεται ότι εκείνη και όχι οι αγορές, οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οίκοι ή το κεφάλαιο μπορεί να αποτελέσει τον κινητήριο μοχλό των εξελίξεων.

Η κυβέρνηση δεν παραιτείται. Καταρρέει, υπό το βάρος των λαϊκών αντιδράσεων. Η κυβέρνηση δεν ‘’αποχωρεί’ εξαιτίας της έλλειψης κοινοβουλευτικής στήριξης από το μέλη της. Διαλύεται από την πλήρη απονομιμοποίηση της στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Το αποπροσανατολιστικό και εκβιαστικό δημοψήφισμα που προσπάθησε να προκηρύξει ήταν το κύκνειο άσμα μιας χρεοκοπημένης και αναποτελεσματικής λογικής εξόδου από την κρίση.

Το αστικό μπλοκ χρησιμοποιεί ήδη τις εφεδρείες του. Σχήματα εθνικής σωτηρίας, κυβερνήσεις συνεργασίας με όσους πριν από λίγο καιρό φαίνονταν να καταδικάζουν το μνημόνιο (η ‘’λαϊκή’’ δεξιά της Νέας Δημοκρατίας), με τα πιο συντηρητικά κομμάτια του πολιτικού φάσματος (το επικίνδυνο Λάος) και με τη Δημοκρατική Συμμαχία. Τις επόμενες μέρες το ιδεολόγημα του εθνικού συμφέροντος θα επιστρατευτεί και πάλι για να στηρίξει την εκταμίευση της έκτης δόσης και τα νέα μέτρα που θα τη συνοδεύουν. Η ‘’σωτηρία του τόπου’’ και το ‘’καλό της πατρίδας’’ θα αντηχήσουν ξανά από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε.

Τους προειδοποιούμε: Το εθνικό τους συμφέρον δε μας χωράει. Τα συμφέροντα των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων, των μεταναστών έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τις εθνικές τους λύσεις.
Περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαία η παρουσία όλων μας στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών.

48ωρηΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 19-20/10

"Η αξιοπρέπεια στη ζωή διεκδικείται, δεν παρέχεται…"

Την τελευταία διετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την πλήρη αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλώντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Νέα φορολογικά χαράτσια, εργασιακή εφεδρεία, χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και αποκρατικοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών συνθέτουν το πάζλ της στοχευμένης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι σύμμαχοί της.

Με την εργασιακή εφεδρεία καθιερώνεται ένα νέο καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας που οδηγεί στο προθάλαμο της ανεργίας ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Αυτό σε συνδυασμό με την αύξηση του ποσοστού της ανεργίας στο 20% και των νέων στο 40% συνθέτουν ένα κλίμα ασφυκτικό και αβέβαιο για τα μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό το νέο φορολογικό σύστημα με την περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ (συνεπώς πλέον φορολογούνται και οι άνεργοι) σε συνδυασμό με τα ψηφισμένα χαράτσια στα ακίνητα ολοκληρώνουν το μνημονιακό σχέδιο κατάσχεσης ακόμη και των πλέον πενιχρών εισοδημάτων. Τα παραπάνω μέτρα εντάσσονται στο γενικότερο σχέδιο λεηλασίας των μισθών, κατάργησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, διάλυσης του κοινωνικού κράτους, του δημόσιου πλούτου και των δημόσιων αγαθών.
Την επίθεση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει ο νόμος Διαμαντοπούλου, που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, την ώρα, που οι σχολές ήταν κλειστές, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων από πλευράς φοιτητών. Ψήφισαν ένα νόμο ο οποίος πάει να διαλύσει κάθε έννοια δημοσίου πανεπιστημίου και να δημιουργήσει τους νέους, αναλώσιμους, φτηνούς και ανασφάλιστους εργαζομένους, κομμένους και ραμμένους στα μέτρα της αγοράς. Γιατί πολύ απλά, κι αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τη συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ, η δημόσια δωρεάν παιδεία είναι το τελευταίο εμπόδιο απέναντι στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα που σχεδιάζουν. Η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα είναι πλέον στη διακριτική ευχέρεια του κράτους ενώ το μεγαλύτερο μερίδιο πόρων των ιδρυμάτων θα προέρχεται από ιδιώτες με ότι αυτό συνεπάγεται για τη διεξαγόμενη από αυτά έρευνα. Δίδακτρα θα επιβάλλονται σε φοιτητές που υπερβαίνουν συγκεκριμένο όριο φοίτησης, και φυσικά ούτε λόγος για δωρεάν διανομή συγγραμμάτων! Και επειδή αγορές και δημοκρατία δεν πάνε ποτέ μαζί, ο Νόμος Διαμαντοπούλου αφαιρεί από τους φοιτητές κάθε δυνατότητα συνδιαμόρφωσης και παρέμβασης σε ζητήματα που αφορούν το Πανεπιστήμιο, δίνοντας από την άλλη αυξημένες αρμοδιότητες σε εξωπανεπιστημιακούς managers, δηλαδή σε τεχνοκράτες και ανθρώπους των επιχειρήσεων. Όσο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, δεν ήταν τίποτα που δεν περιμέναμε. Αντίθετα, σε μια εποχή που οι κοινωνικές αντιστάσεις οξύνονται και τα Σώματα Ασφαλείας ενισχύονται με περισσότερες από 4000 προσλήψεις, το άσυλο δεν μπορεί παρά να αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό του συστήματος.
Όλα αυτά οδήγησαν τους φοιτητικούς συλλόγους ήδη από τον Αύγουστο σε μαζικές γενικές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις πανελλαδικά με στόχο την ανατροπή του νόμου αλλά και της πολιτικής της κυβέρνησης. Από τις αρχές του Σεπτέμβρη ήδη 300 φοιτητικοί σύλλογοι προχώρησαν σε καταλήψεις συμπορεύτηκαν με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας που προβάλλουν αντίσταση και διεκδίκησαν το αυτονόητο δικαίωμά τους στη ζωή με αξιοπρέπεια. Φάνηκε ξεκάθαρα από την δυναμική του κινήματος, παρ’ όλες τις απειλές και τους εκφοβισμούς της κυβέρνησης για χαμένες εξεταστικές και εξάμηνα και καταστολή των κινητοποιήσεων, ότι μπορεί να νικήσει και να μπλοκάρει στην πράξη την εφαρμογή του νόμου.
Απέναντι, λοιπόν, στο φοιτητικό κίνημα βρέθηκαν οι εκφραστές και οι σύμμαχοι της κυβέρνησης μέσα στο πανεπιστήμιο που δεν είναι άλλοι από την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ. Από τη μια η ΔΑΠ προσπάθησε από την αρχή να συσπειρώσει τους φοιτητές γύρω από το μπλοκ αντικατάληψης αρνούμενη να τοποθετηθεί πολιτικά μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους, αποκρύπτοντας τις θέσεις της για το πανεπιστήμιο («ΠΑΙΔΕΙΑ 2020») που ταυτίζονται με το νόμο Διαμαντοπούλου, ενισχύοντας έτσι ένα απολιτίκ κλίμα, μιλώντας μόνο για χαμένες εξεταστικές και προτείνοντας ως μόνη λύση ανοιχτές σχολές, κάτι που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην εφαρμογή του νόμου.
Από την άλλη η ΠΑΣΠ ενώ συμμετείχε στο στημένο διάλογο για την παιδεία που καλούσε το υπουργείο προσπάθησε να προβάλλει το αγωνιστικό της προσωπείο σκεπτόμενη μόνο ψηφοθηρικά. Κράτησε μια ευκαιριακή στάση απέναντι στις κινητοποιήσεις αφενός καταγγέλλοντας τες και συσπειρώνοντας φοιτητές στο μπλοκ αντικατάληψης και αφετέρου προτείνοντας εκτονωτικές καταλήψεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο πάνω σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού του φοιτητικού κινήματος. Αυτή η στάση της ΠΑΣΠ επικεντρωνόταν ακριβώς στο μοναδικό της στόχο, δηλαδή τη σιωπηρή συναίνεση στη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Το ΜΑΣ από την πλευρά του στέκεται αμήχανο μπροστά σε ένα φοιτητικό κίνημα, το οποίο δεν μπορεί να ελέγξει και να κατευθύνει και αναπτύσσει φοβικά αντανακλαστικά απέναντι σε αυτό, κατακρίνοντας την πολιτική του βαρύτητα, και επιλέγοντας την λογική του απομονωτισμού και της περιχαράκωσης.
Σήμερα που όλη η κοινωνία βράζει, που όλα μας τα δικαιώματα καταργούνται, που στην Κομοτηνή καταργείται η διπλή εξεταστική για τους επι πτυχίω φοιτητές, που μειώνονται τα δρομολόγια των λεωφορείων και μπαίνει η λογική αντιτίμου, που πληρώνουμε για τα πάσο και τα συγγράμματα, την ώρα που το ίδιο μας το μέλλον είναι υπο διακύβευση, εμείς σε αυτό το έργο θα μείνουμε θεατές; Εμείς θα αφήσουμε την τρομοκρατία της κυβέρνησης, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ να μας σταματήσει;
Ας είμαστε, λοιπόν, αυτοί, που θα στείλουν το νόμο Διαμαντοπούλου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από εκεί, που ήρθαν. Οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να μείνουν ενεργοί μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες τους και να προχωρήσουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Οι αγωνιστικές αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων οφείλουν, με ορόσημο την απεργία της 19ης Οκτωβρίου, να συναντηθούν με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας και να δώσουν μια ηχηρή απάντηση στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και των πολιτικών της.

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΦ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ

ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ, ΘΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ

Τη στιγμή που οι σχολές πανελλαδικά έχουν μπει σε κινηματική τροχιά παλεύοντας για την ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου στη Νομική Σχολή Κομοτηνής ΠΑΣΠ και ΔΑΠ θέτουν φραγμούς στη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων και συνακόλουθα στη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων. Όντας ξεκάθαρα οι σύμμαχοι της Διαμαντοπούλου μέσα στα πανεπιστήμια, δεδομένου ότι ο νέος νόμος είναι στην ουσία η κωδικοποίηση των θέσεών τους, προσπαθούν να οργανώσουν τη συναίνεση καθυστερώντας τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων και τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων. Συγκεκριμένα στη Νομική ο δικομματισμός αγνόησε παραπάνω από 200 φοιτητές που μετά το τέλος της γενικής συνέλευσης την Παρασκευή 16/9 ζήτησαν να οριστεί νέα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτό δε σταμάτησε τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ από το να τα βρουν μεταξύ τους ώστε να κανονιστεί ΓΣ για τη Δευτέρα 26/9, δηλαδή περισσότερο από 1 εβδομάδα μετά.
Σε αυτή τη διαδικασία καλλιέργειας της συναίνεσης μέσα στη σχολή ο δικομματισμός δεν είναι μόνος. Βρίσκει έναν ακόμα σύμμαχο στο πρόσωπο του προέδρου της σχολής Χαραλαμπάκη, ενός προέδρου που ήδη από πέρσι έχει επιλέξει να είναι στο πλευρό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της Διαμαντοπούλου. Φαίνεται πως ο κ. Χαραλαμπάκης αντιλαμβάνεται τη σχολή σαν τσιφλίκι του, αφού αρνήθηκε τη συμμετοχή όχι μόνο του Συλλόγου Φοιτητών αλλά και της Γενικής Συνέλευσης Τμήματος στη διαμόρφωση του προγράμματος της εξεταστικής, καθώς δεν επέτρεψε πραξικοπηματικά να μεταφερθούν τα μαθήματα που δίνονταν την ώρα της συνέλευσης προκειμένου να έχουν όλοι την δυνατότητα να παρευρεθούν . Έτσι Χαραλαμπάκης και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ απαγορεύσαν με το έτσι θέλω οποιαδήποτε αναβολή μαθήματος, λες και ο σύλλογος δεν έχει πλέον καμία αξία και δεν συμμετέχει στη διαμόρφωση του προγράμματος της εξεταστικής. Ξέρουμε πολύ καλά γιατί ο Χαραλαμπάκης έχει βγάλει αυτή τη πραξικοπηματική απόφαση, γιατί πλέον ο νόμος Διαμαντοπούλου εφαρμόζεται κατά γράμμα! Γιατί πλέον η απόφαση συλλόγου φοιτητών δεν έχει καμία αξία γι κανέναν πρόεδρο σχολής και κανέναν πρύτανη. Γιατί η μικροεξουσία τους είναι καταστροφική!
Με αφορμή τη στάση αυτή του Προέδρου της Σχολής ΠΑΣΠ και ΔΑΠ κάλεσαν σε Διοικητικό Συμβούλιο την Πέμπτη για αλλαγή της ημερομηνίας της Γ.Σ. Σε αυτό το Δ.Σ. είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστή τη ΠΑΣΠ, που πρότεινε μεταφορά της Συνέλευσης τη Κυριακή 25/9. Φαίνεται ότι η ‘’αγωνιστική’’ ΠΑΣΠ αγνοεί ότι οι συλλογικές διαδικασίες του Συλλόγου γίνονται σε μέρες που η σχολή λειτουργεί και δεν είναι θέμα διαχείρισης του ελεύθερού μας χρόνου οι κινητοποιήσεις των φοιτητών. Αν η ΠΑΣΠ επιθυμεί να υποβιβάσει τις διαδικασίες του συλλόγου και να στηρίξει την υπουργό της, τότε αυτό είναι σίγουρα ένα πρςτο βήμα. Όσον αφορά τη ΔΑΠ, αυτή πρότεινε τη διεξαγωγή της συνέλευσης τη Παρασκευή 30/9 στο οποίο τελικά για μια ακόμα φορά οι παρατάξεις του δικομματισμού συμφωνήσανε αφού τους διασφαλίζει ακόμα μια εβδομάδα κατά την οποία θα μπορούν να αναπτύσσουν τις πελατειακές τους σχέσεις στις εγγραφές χωρίς κανένα εμπόδιο ενώ ταυτόχρονα ο Σ.Φ. Νομικής για μια ακόμα βδομάδα δεν συμμετέχει στις κινητοποιήσεις απέναντι στο νόμο Διαμαντοπούλου. Όπως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη Βουλή τα βρίσκουνε για να περάσουνε τα πιο σκληρά ταξικά μέτρα, έτσι και ΔΑΠ και ΠΑΣΠ τα βρίσκουνε στη σχολή για να οργανώσουν το μπλοκ της αντικατάληψης, για να καλλιεργήσουν και να διασφαλίσουν τη συναίνεση ή τη σιωπή απέναντι σε αυτά ακριβώς τα μέτρα, για να στηρίξουν ακριβώς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους συμμάχους της και την προσπάθειά τους να κάνουν την κρίση ευκαιρία για να καταργήσουν ό,τι δικαίωμα και κεκτημένο μας απέμεινε ακόμα και στα χαρτιά.
Όμως, τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία βράζει, τη στιγμή που το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο καταργείται με το νέο νόμο, τη στιγμή που τα χαράτσια διαδέχονται το ένα το άλλο, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες δεν μπορούν να μένουν απλοί θεατές. Τώρα που ολόκληρη η κοινωνία οργανώνει τις αντιστάσεις της, οι πελατειακές λογικές του δικομματισμού ήρθε η ώρα να πεταχθούν έξω από το ελληνικό πανεπιστήμιο. Τώρα που το φοιτητικό κίνημα πανελλαδικά συνδεόμενο με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται, παλεύοντας για ανατροπή αυτού του νόμου και την ανατροπή της κυβέρνησης, που μας κλέβει το μέλλον, δε θα αφήσουμε καμία ΔΑΠ, καμία ΠΑΣΠ και κανέναν εγκάθετο «Πρόεδρο» της σχολής να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς! ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ μπορούν να κάνουν όσα κομπρεμί θέλουν, ο Χαραλαμπάκης μπορεί να αποφασίζει και να διατάζει παραβλέποντας τις διαδικασίες της συνδιοίκησης. Αυτό όμως που δεν μπορούν να κάνουν είναι να κοιμούνται ήσυχοι. Κι αυτό γιατί το μέλλον που μας ετοιμάζουν δε μας χωράει κι έτσι … θα τα γυρίσουμε όλα ανάποδα!

ΑΡ.Α.Σ.- ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Σ.Φ. ΝΟΜΙΚΗΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30/09 ώρα:15.00 αμφιθέατρο Π.Νομικής

ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

(ΠΑ)ΣΟΚ και δέος:Ασφαλίτες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

http://arenrethymnou.wordpress.com

Ο νόμος Διαμαντοπούλου να μείνει στα χαρτιά!

Ο Νόμος Διαμαντοπούλου να μείνει στα χαρτιά…
Την τελευταία διετία η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αναλάβει την πλήρη αποδιοργάνωση της ελληνικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της με βάση τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα. Μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο επέβαλλαν τη σκληρή λιτότητα και τους όρους της αγοράς, μετακυλύοντας το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Την επίθεση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει ο τελευταίος νόμος της Υπ. Παιδείας, που εισήχθη, συζητήθηκε και ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος του Αυγούστου, την ώρα, που οι σχολές ήταν κλειστές, με σκοπό τον αιφνιδιασμό της κοινωνίας και την αποφυγή πιθανών αντιστάσεων.
Η συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ στην ψήφιση του νόμου-πλαίσιο φανερώνει ότι η μεταρρύθμιση αυτή αποτελεί μονόδρομο για την έξοδο από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου. Η συναίνεση αυτή ήταν αναγκαία για να καθιερωθεί το πανεπιστήμιο του νεοφιλελευθερισμού και ταυτόχρονα να αποφευχθεί μια κοινωνική έκρηξη.
Ο νέος αυτός νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προωθεί ένα μοντέλο εργαζομένου σύμφωνα με τα νεοφιλελεύθερα πρότυπα με ελαστικές μορφές εργασίας, συρρίκνωση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων και γενικότερα την εργασιακή επισφάλεια. Με το σπάσιμο των σπουδών σε 3 κύκλους και την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων προωθείται ο κατακερματισμός της γνώσης οδηγώντας στη διάλυση του συλλογικού πτυχίου και την καθιέρωση αποφοίτων πολλαπλών ταχυτήτων με επισφαλή εργασιακή προοπτική. Μ’ αυτό τον τρόπο εισάγεται ένα μοντέλο εκπαίδευσης σύμφωνα με την Μπολόνια, όπου το κυνήγι των πιστωτικών μονάδων και οι εντατικοποιημένοι ρυθμοί εκπαίδευσης με σκοπό την εξειδίκευση θα μετατρέψουν τα πτυχία σε φακέλους δεξιοτήτων.
Με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης ο νέος νόμος θεσμοθετεί την οικονομική αυτοτέλεια αναγκάζοντας τα ιδρύματα να αναζητήσουν τους πόρους τους. Έτσι γεννάται πρόσφορο έδαφος για την εισαγωγή των επιχειρήσεων στην δημόσια εκπαίδευση μέσω των χορηγιών. Ακόμα, το κόστος της σίτισης και της στέγασης μετακυλύεται στους φοιτητές, αφού θα αναγκάζονται να πληρώνουν τους ιδιώτες που θα διαχειρίζονται τις εστίες και παράλληλα ανοίγει ο δρόμος για την επιβολή διδάκτρων στον δεύτερο κύκλο σπουδών καθώς επίσης και σε όσους θα υπερβαίνουν τα προκαθορισμένα έτη φοίτησης.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση όλων των παραπάνω αποτελεί η αυταρχική οργάνωση του πανεπιστημίου μέσω της εκτόπισης της ακαδημαϊκής κοινότητας από τις αποφάσεις μεταφέροντας αρμοδιότητες σε εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες. Η κυβέρνηση, λοιπόν, θεσμοθετεί ένα Συμβούλιο διοίκησης, το οποίο θα απαρτίζεται και από manager διορισμένους από το υπουργείο. Επομένως, οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται όχι μόνο για την χρηματοδότηση αλλά και για τα προγράμματα σπουδών θα γίνονται με γνώμονα κριτήρια ανταποδοτικότητας και ανταγωνιστικότητας.
Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η κατάργηση του ασύλου, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους να καταπνίξουν τις οποιεσδήποτε αντιδράσεις και κινήματα που θα προκύψουν από τις διάφορες καταπιεζόμενες κοινωνικές ομάδες, αφού το άσυλο και ο χώρος των Πανεπιστημίων αποτέλεσε ιστορικά πηγή κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων.Το ΠΑΣΟΚ άλλωστε έχει αποδείξει τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις αντιστάσεις, που οργανώνονται ενάντια στην πολιτική του, όταν στις 28 και 29 Ιούνη στις κινητοποιήσεις για το Μεσοπρόθεσμο προσπάθησε να καταπνίξει με χημικά και ξύλο κάθε φωνή αντίδρασης.
Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση ΔΑΠ και ΠΑΣΠ καθυστερούν την πραγματοποίηση δημοκρατικών διαδικασιών στους συλλόγους, την ώρα, που 117 σχολές τελούν υπό κατάληψη και οι υπόλοιπες μπαίνουν άμεσα σε γύρο συνελεύσεων για να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις.
Ας είμαστε, λοιπόν, αυτοί, που θα στείλουν το νόμο Διαμαντοπούλου και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από εκεί, που ήρθαν.
Γιατί η αξιοπρέπεια στη ζωή διεκδικείται, δεν παρέχεται…

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΝΟΜΙΚΗΣ

Συγκεντρωτικά αποτελέσματα Κομοτηνής 2011

ΔΑΠ 1893 (44,2%)

ΠΑΣΠ 1701 (40%)

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 285 (7%)

ΠΚΣ 228 (5,3%)

ΕΑΑΚ 74 (1,7%)

ΛΕΥΚΑ 79 (1,8%)

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ

Την Τετάρτη στη Νομική έχει ορισθεί Γενική Συνέλευση Τμήματος. Στη Γενική Συνέλευση Τμήματος όπως και σε κάθε όργανο συνδιοίκησης, συμμετέχουν στη διοίκηση του τμήματος όχι μόνο οι καθηγητές αλλά και οι φοιτητές και το διοικητικό προσωπικό. Δικαίωμα συμμετοχής έχουμε όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της σχολής.
Η συγκυρία μέσα στην οποία γίνεται αυτή η Γ.Σ.Τ. της Τετάρτης είναι πάρα πολύ πυκνή. Είναι η πρώτη που γίνεται μετά από μία εξεταστική-τιμωρία τριών εβδομάδων και είναι και η τελευταία που γίνεται πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου στις 3 Μάη. Ταυτόχρονα, τα συγγράμματα περικόπτονται με την εγκύκλιο του υπουργείου που ορίζει ότι 1 σύγγραμμα=1 βιβλίο ενώ ακόμα και η διανομή τους έχει σταματήσει από τους εκδοτικούς οίκους. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ όλοι και όλες να πάμε σε αυτή τη Γενική Συνέλευση Τμήματος και να διεκδικήσουμε το αυτονόητο: δημόσια και δωρεάν παιδεία, ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, καμία περικοπή των δικαιωμάτων μας!
Εξεταστική: Αυτή η Γενική Συνέλευση Τμήματος γίνεται μετά από μία εξεταστική τριών εβδομάδων στη Νομική, μία εξεταστική που δεν αποφασίστηκε τυχαία να διαρκέσει τόσο λίγο. Ενώ στο παρελθόν είχαμε εξεταστική ενός μήνα, φέτος ο περιορισμός της εξεταστικής του Φλεβάρη σε τρεις εβδομάδες αποφασίστηκε και διατάχθηκε από τον Πρόεδρο της σχολής, τον Χαραλαμπάκη, μετά από συνεννόηση με την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Η απόφαση αυτή είχε ξεκάθαρα διπλή στόχευση:
Ο πρώτος στόχος ήταν η πλήρης εντατικοποίηση των σπουδών μας! Ο Χαραλαμπάκης επέλεξε δηλαδή να τελειώσει με αυτή την εξεταστική αυτό που είχε αρχίσει ο προκάτοχός του, ο Ρέμελης, με την αλλαγή του προγράμματος σπουδών. Γιατί στο πανεπιστήμιο που έχει στο μυαλό του ο Ρέμελης, ο Χαραλαμπάκης, η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ και το υπουργείο παιδείας , οι ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών δε χωράνε και ο ανταγωνισμός μεταξύ των φοιτητών πρέπει να γίνει ο κανόνας.
Ο δεύτερος στόχος ήταν προφανώς ενόψει της εξεταστικής να μην μπορέσει να γίνει στη Νομική άλλη Γενική Συνέλευση αμέσως μετά τα Χριστούγεννα. Όμως κυρίως ο στόχος ήταν να τιμωρήσει ο Χαραλαμπάκης και η ΔΑΠ τους φοιτητές/-τριες που τόλμησαν να προχωρήσουν σε συλλογικές διαδικασίες να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις και νααντισταθούν σε οποιαδήποτε περικοπή των δικαιωμάτων τους.
Αυτή η μείωση της εξεταστικής ήταν η πρώτη (όχι απλά στη μέχρι τώρα θητεία του ως Πρόεδρος της Νομικής αλλά και σε ολόκληρη την πορεία του ως καθηγητής της σχολής) "τοποθέτηση" του Χαραλαμπάκη επί κάποιου ζητήματος της σχολής. Το γεγονός ότι ως πρόεδρος της Νομικής επιλέγει να συζητήσει μόνο με την παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και όχι με το σύνολο των φοιτητών δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αντιλαμβάνεται τη Νομική σαν τσιφλίκι του. Το γεγονός ότι επέλεξε να χρησιμοποιήσει την εξεταστική για να τιμωρήσει την αντίδραση των φοιτητών/-τριών αλλά και για να πάει την εντατικοποίηση ένα βήμα παραπέρα, μας δείχνει ότι είναι πολύ καλός μαθητής του Ρέμελη και πολύ καλός σύμμαχος του ΠΑΣΟΚ και της Ά. Διαμαντοπούλου σε κάθε αντιδραστικό μέτρο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Δίδακτρα: Παρ' ότι το κίνημα του 2006-07 κατάφερε να σταματήσει την αναθεώρηση του άρθρου 16 με τον πιο δυναμικό τρόπο, η Α. Διαμαντοπούλου έρχεται τώρα να περάσει αυτή την αναθεώρηση από το παράθυρο. Το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, δηλαδή στην ουσία το σχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την πλήρη διάλυση του δημοσίου πανεπιστημίου, προβλέπει την επιβολή διδάκτρων στις σπουδές μας. Σ' αυτή την προσπάθεια της κατάργησης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας και στην επιβολή διδάκτρων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει βρει συμμάχους και μέσα στα δημόσια πανεπιστήμια. Ανάμεσα στους φοιτητές, η Διαμαντοπούλου έχει βρει ως πρώτο σύμμαχο το κυβερνητικό της φερέφωνο, την ΠΑΣΠ, που σ' αυτή τη συγκυρία επιλέγει να μιλάει για αξιολόγηση και να αποπροσανατολίζει την κουβέντα σε μία συζήτηση κενή περιεχομένου τη στιγμή που το νομοσχέδιο ψηφίζεται στις 3 Μάη. Και ένας ακόμη καλύτερος σύμμαχος είναι η παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που με την πρόταση παιδείας της στηρίζει τα δίδακτρα, επιζητά ακριβώς την είσοδο της αγοράς στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στηρίζει κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης.
Όμως η κυβέρνηση έχει βρει και υποστηρικτές των διδάκτρων και ανάμεσα στους καθηγητές, όχι μόνο πανελλαδικά αλλά και εδώ στο ΔΠΘ. Συγκριμένα η πλειοψηφία των καθηγητών του ΔΠΘ τάχθηκε υπέρ της επιβολής διδάκτρων, έτσι ώστε να λυθεί το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης. Τάσσονται δηλαδή υπέρ των διδάκτρων γιατί θεωρούν ότι ο μόνος τρόπος να διασφαλίσουν τον μισθό τους, δεδομένης της απεξάρτησης του κράτους από την χρηματοδότηση του πανεπιστημίου, είναι τα χρήματα των ίδιων των φοιτητών. Εμείς πρέπει να πιέσουμε ώστε οι εκβιαστικές λογικές του Υπουργείου να μην περάσουν στη σχολή μας, πρέπει να πιέσουμε η Γ.Σ.Τ. την Τετάρτη να πάρει ξεκάθαρα θέση κατά του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου και κατά των διδάκτρων!
Συγγράμματα: Η επίθεση στη δημόσια και δωρεάν παιδεία έχει εξαπλωθεί σε κάθε δικαίωμα και κεκτημένο που σχετίζεται με αυτήν. Το Δεκέμβρη καταφέραμε να σταματήσουμε, μέσα από συλλογικές κινηματικές διαδικασίες την περικοπή του δικαιώματός μας στην καθολική, δημόσια και δωρεάν σίτιση. Τώρα το Υπουργείο έχει αποφασίσει να περικόψει το δικαίωμά μας στα δωρεάν συγγράμματα. Η περικοπή των συγγραμμάτων είχε ήδη αρχίσει με το μέτρο της λίστας συγγραμμάτων, μέτρο που από τις παρατάξεις του δικομματισμού πριν 3 χρόνια θεωρήθηκε πως θα προάγει την ακαδημαϊκότητα, μέτρο όμως που οδήγησε ξεκάθαρα στη μείωση των συγγραμμάτων που παίρνει ο κάθε φοιτητής. Τώρα η Άννα Διαμαντοπούλου με την εγκύκλιο που εξέδωσε ορίζει ότι ένα σύγγραμμα ισούται με ένα βιβλίο, και μας αναγκάζει στην ουσία να αγοράζουμε τα άλλα συγγράμματα που χρειαζόμαστε. Απέναντι σ’ αυτή τη μείωση των συγγραμμάτων που δικαιούμαστε έχουμε ως όπλο στα χέρια μας την απόφαση του ΕΚΠΑ να μην εφαρμόσει την εγκύκλιο για τα συγγράμματα. Μία τέτοια απόφαση μας δείχνει ότι είναι δυνατόν, αν πιέσουμε αρκετά δυναμικά, αν πιέσουμε αρκετά μαζικά να μην εφαρμοστεί ούτε εδώ η εγκύκλιος.
Πέρα όμως από την εγκύκλιο, οι εκδοτικοί οίκοι έχουν αναστείλει τη διανομή των συγγραμμάτων για όσο καιρό το Υπουργείο Παιδείας καθυστερεί την πληρωμή τους. Όπως και στο ζήτημα της σίτισης, έτσι και στα συγγράμματα, δε θέλουμε καμία ιδιωτική εταιρεία να παράγει υπεραξία από τα αυτονόητα δικαιώματά μας. Θεωρούμε πως η εξάρτησή μας από τους ιδιωτικούς εκδοτικούς οίκους πρέπει και μπορεί πολύ εύκολα να σταματήσει αν τεθεί ξανά σε λειτουργία το πανεπιστημιακό τυπογραφείο της Ξάνθης.

Για εμάς όμως ο αγώνας δεν σταματά στιγμή! Το αυτονόητο το διεκδικούμε στο τώρα και στην κάθε μέρα μέσα και έξω από τις σχολές. Στο δρόμο και σε κάθε συλλογική διαδικασία! Γιατί πολύ απλά για εμάς αυτά είναι τα όπλα μας και όχι οι εκλογικές αναμετρήσεις! Αυτή η Γενική Συνέλευση Τμήματος μας είναι μεγάλο ραντεβού για καθέναν και καθεμία από εμάς! Ήρθε η ώρα επιτέλους να φέρουμε τον Χαραλαμπάκη προ των ευθυνών του και
αυτή είναι η πιο κατάλληλη ευκαιρία! Για όποιον νομίζει ότι ηττηθήκαμε είμαστε εδώ να του αποδείξουμε το αντίθετο! Η 3η Μαΐου, ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, είναι κοντά και πρέπει να γίνει μέρα-ορόσημο για κάθε φοιτητή/τρια που έχει μάθει να διεκδικεί την ίδια του την αξιοπρέπεια και να δώσουμε έναν αγώνα που θα πείσει και τον πιο δύσπιστο ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι ανίκητη! Η Γενική Συνέλευση Τμήματος ας είναι η αρχή μέχρι το «μεγάλο ραντεβού» της 3ης Μάη!!
Τώρα είναι η ώρα να αντιπαρατεθεί το φοιτητικό κίνημα ενάντια στο νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο με σκοπό την ανατροπή του που θα οδηγήσει στην πιο σπουδαία ίσως νίκη των φοιτητών. Κόντρα στις επιταγές του μνημονίου, στις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και σε ένα μέλλον αβέβαιο και υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς διεκδικούμε ένα ανοιχτό πανεπιστήμιο βασισμένο στις δικές μας ανάγκες.


ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 06/04 Ώρα 10.00πμ στη γραμματεία της σχολής

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΙΤΙΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Εδώ και περίπου ένα χρόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νομοσχέδιο της Άννας Διαμαντοπούλου έχει εξαγγείλει τη διάλυση κάθε έννοιας «δημόσιου» και «δωρεάν» χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Το πρώτο που επέλεξαν να καταστρατηγήσουν είναι το δικαίωμα στη φοιτητική μέριμνα και ακολουθεί η περικοπή των συγγραμμάτων(σύμφωνα με τη νέα εγκύκλιο του Υπουργείου) τα φοιτητικά κουπόνια και τα δίδακτρα. Σχετικά με τη σίτιση υπάρχουν ελάχιστες λέσχες που δεν έχουν παραχωρηθεί ήδη σε ιδιώτη και αυτές έχουν καταδικαστεί από το Υπουργείο σε υποχρηματοδότηση με σκοπό να τις αναλάβει ιδιώτης όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης παρόλο που έχει πλήρως δημόσια λέσχη, η χρηματοδότηση μειωνόταν συνεχώς με αποτέλεσμα η λέσχη αυτή αντιμετώπιζε μεγάλο πρόβλημα στη σίτιση των φοιτητών. Το Α.Π.Θ. είχε να διαλέξει ανάμεσα σε δύο λύσεις για το ζήτημα της λέσχης του: ή θα διάλεγε να διαφυλάξει το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της ή θα επέλεγε να την παραχωρήσει σε ιδιώτη. Πριν λίγες μέρες τελικά απέρριψε το δρόμο της ιδιωτικοποίησης, της υπεργολαβίας και κάθε λογική άντλησης κέρδους από το δικαίωμα των φοιτητών. Διεκδίκησε και κέρδισε τη χρηματοδότηση για τη φοιτητική μέριμνα απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό αυξάνοντας κατά πολύ την χρηματοδότηση για τη σίτιση διασφαλίζοντας ότι η λέσχη θα παραμείνει δημόσια δωρεάν και ότι κανένας εργαζόμενος δε θα απολυθεί.
Το κίνημα και οι καταλήψεις του Δεκέμβρη στην Κομοτηνή για το ζήτημα της σίτισης είχε ως αίτημα ακριβώς αυτό που έκανε πριν λίγες μέρες το Α.Π.Θ.: να εξασφαλιστεί κονδύλι απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη χρηματοδότηση της λέσχης και να γίνεται η διαχείρισή της λέσχης μέσα από τον κοινωνικό έλεγχο εργαζομένων-φοιτητών-καθηγητών. Δημιουργείται λοιπόν ένα νικηφόρο προηγούμενο που ανοίγει το δρόμο για καθολική δημόσια και δωρεάν σίτιση για όλους και όλες χωρίς κανέναν επιχειρηματία τύπου Χούτου που να βγάζει υπερκέρδη και να εκβιάζει με αντίτιμο αλλά και το Ε.Ι.Ν. Ο αγώνας για τη σίτιση την Κομοτηνή συνεχίζεται την ώρα που το Πρυτανικό Σχήμα τοποθετεί το διαγωνισμό για την κάτω λέσχη μέσα στο Πάσχα (μεγάλη εβδομάδα) τον καιρό που όλοι οι φοιτητές θα λείπουν για διακοπές. Ο κ.Ρέμελης δηλαδή προσπαθεί όπως πάντα με τις γνωστές τακτικές να αποκλείσει τους φοιτητές/-τριες αγνοώντας όλους τους αγώνες που δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, χωρίς να εξετάζει καν το αίτημά μας για απευθείας χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Τη στιγμή που ο κ.Ρέμελης ψεύδεται όταν υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από την ιδιωτική και έναντι αντιτίμου σίτιση και ότι δεν μπορεί να υπερβεί τις υπεργολαβίες χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το νομοθετικό καθεστώς, παίζει με τα νεύρα ολόκληρης της φοιτητικής κοινότητας της Κομοτηνής, τη στιγμή που στη Θεσσαλονίκη το ίδιο αίτημα υλοποιήθηκε στο ΑΠΘ! Ο κ.Ρ.εμελης αντί να υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δημόσια-δωρεάν σίτιση-στέγαση-μεταφορά και συνολικά τη δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση, επιλέγει να αποτελεί τον πιο ισχυρό εκφραστή ιδιωτικών πρωτοβουλιών και συμφερόντων μέσα στο δημόσιο πανεπιστήμιο(βλ .Χούτος, εκδοτικοί οίκοι). Δεν υπάρχουν δικαιολογίες πια για τον Πρύτανη – αν προχωρήσει στο διαγωνισμό θα είναι ξεκάθαρα απέναντι στη φοιτητική κοινότητα και θα μας βρει όλους για ακόμα μία φορά απέναντί του στον αγώνα για την υπεράσπιση του δημοσίου πανεπιστημίου.
Όλο το προηγούμενο διάστημα το κίνημα στην Κομοτηνή κατασυκοφαντήθηκε και πολεμήθηκε όχι μόνο από τον πρύτανη, αλλά και από τους ισχυρούς συμμάχους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και τους πάντα πρόθυμους να προσφέρουν τη στήριξή τους στο ξεπούλημα του δημοσίου πανεπιστημίου, τις δυνάμεις του δικομματισμού. Από τη μία, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ καταγγέλλει τους φοιτητές/τριες που αγωνίστηκαν και νίκησαν προσπαθώντας να «ξαναγράψει την ιστορία» και μέσα από τη λασπολογία να αποκρύψει το γεγονός ότι δεν έγινε κανένας διαχωρισμός μεταξύ των φοιτητών σε οικότροφους και μη, προνομιούχους και μη, με αποτέλεσμα η σίτιση να παραμείνει δωρεάν για όλους και όλες. Η ΔΑΠ ως γνήσιος εκφραστής της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και του επιχειρηματικού κέρδους μέσα στο πανεπιστήμιο, έσπευσε να υπερασπιστεί την ιδιωτικοποίηση της σίτισης, ενώ στο παρελθόν είχε προτείνει και αντίτιμο για τη λέσχη. Από την άλλη, η ΠΑΣΠ κατήγγειλε με την ίδια ένταση τις κινητοποιήσεις. Διεκδικεί μανιωδώς να περάσει η λέσχη στο πανεπιστήμιο, άρα στα χέρια του Ρέμελη, ο οποίος προαναγγέλει άμεσα διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση της . Θέτοντας τον εαυτό της απέναντι στο ίδιο το κίνημα ζητά την επίδειξη πάσο, κάτι το οποίο θέτει γερές βάσεις για την επιβολή κάρτα σίτισης-δηλαδή την κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν σίτισης- και τον περεταίρω διαχωρισμό των φοιτητών σε προνομιούχους και μη.
Οφείλουμε όλοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες να μπλοκάρουμε κάθε διαγωνισμό που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της λέσχης και την κατάργηση κεκτημένων δικαιωμάτων μας.
Να διεκδικήσουμε σίτιση με απευθείας χρηματοδότηση από τον κρατικό προυπολογισμό που μόνο έτσι διασφαλίζεται ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της για όλους και όλες, όπως στο Α.Π.Θ.
Τη στιγμή μάλιστα που ψηφίζεται στις 3 Μάη το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, το νομοσχέδιο που θα καταργήσει κάθε έννοια δημοσίου πανεπιστημίου από τα δωρεάν συγγράμματα μέχρι την καθολική, δημόσια και δωρεάν φοιτητική μέριμνα και που θα βάλει δίδακτρα στις σπουδές μας, εμείς πρέπει να απαντήσουμε πιο δυναμικά από ποτέ.

Από τα κοινωνικά κινήματα στον αγώνα για το δημόσιο πανεπιστήμιο!

Για να μην αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς!

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟ
ΠΕΜΠΤΗ 24/03
ΩΡΑ:10.00 ΝΕΑ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

• Για να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για το 1 σύγγραμμα=1 βιβλίο

• Για τη σίτιση-στέγαση

• Για το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου

Ο μόνος χαμένος αγώνας, είναι αυτός που δεν δίνεται !!

Τον τελευταίο καιρό γίναμε μάρτυρες του αγώνα 300 μεταναστών στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι προέβησαν σε απεργία πείνας με σκοπό την απόκτηση ίδιων δικαιωμάτων με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Ένας αγώνας που τελικά δικαιώθηκε παρά τον πόλεμο που δέχθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα κυβερνητικά της όργανα, τα ΜΜΕ. Μια επίθεση που ως στόχους της δεν είχε μόνο τους μετανάστες αλλά και όσους ήταν αλληλέγγυοι απέναντι στις διεκδικήσεις τους και μάλιστα με την ποινική δίωξη μερικών από αυτούς . Αυτός ο αγώνας πρέπει να είναι η αρχή νέων διεκδικήσεων και αγώνων τόσο στο χώρο της παιδείας όσο και της κοινωνίας γενικότερα.

Συγκεκριμένα, σε 10 περίπου μέρες η Διαμαντοπούλου θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο για την παιδεία. Ένα νομοσχέδιο που πλήττει τα επαγγελματικά μας δικαιώματα αφού μιλάει για φοιτητές- πελάτες, δίδακτρα και εταιρίες- χορηγούς. Ένα νομοσχέδιο που μιλάει ξεκάθαρα για οικονομική αυτοτέλεια, αφού πλέον το πανεπιστήμιο δεν θα χρηματοδοτείται από το κράτος αλλά θα ψάχνει για ιδιωτικούς πόρους. Επίσης, μέσα σε αυτό το πλαίσιο θεσμοθετείται το φοιτητικό κουπόνι, που θα παρέχεται σε κάθε φοιτητή με ατομικά κριτήρια και που θα σημαίνει αυτομάτως τον διαχωρισμό των φοιτητών σε δικαιούχους και μη. Σκοπός βέβαια όλου αυτού του μέτρου είναι οι φοιτητές να πληρώνουν το αντίτιμό του, πράγμα το οποίο οδηγεί σε δίδακτρα και σε προπτυχιακό επίπεδο.

‘Ετσι, το φοιτητικό κουπόνι καταργεί το δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αφού καθιερώνει μια πελατειακή σχέση ανάμεσα στο φοιτητή και το πανεπιστήμιο με την έννοια της καταβολής αντιτίμου και αναπτύσσει μια τελείως αγοραία αντίληψη για την εκπαίδευση.

Έτσι λοιπόν, μέσα σε αυτή τη συγκυρία που τα δικαιώματα μας καταπατώνται και οι παρατάξεις του δικομματισμού(ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) προσπαθούν να κρατήσουν νεκρούς τους φοιτητικούς συλλόγους, η φοιτητική κοινότητα πρέπει να αφυπνιστεί και οι σύλλογοι να πάνε σε γύρους γενικών συνελεύσεων ώστε να πάρουν αποφάσεις για τις δράσεις που θα ακολουθήσουν.

ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΤΟΛΜΑΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ

Πανό ΑΡ.ΕΝ. για το ξεπούλημα του δημοσίου πανεπιστημίου!

Ανακοίνωση 300 μεταναστών απεργών πείνας

Ο αγώνας ολοκληρώθηκε. Με τα χαρτιά στο χέρι και το κεφάλι ψηλά επιστρέφουμε δικαιωμένοι στα σπίτια και τις δουλείες μας μετά από 44 μέρες απεργίας πείνας.

Ο αγώνας συνεχίζεται. Οι εξαγγελίες για 8ετία και για μείωση ενσήμων, ως προαπαιτούμενα για τη χορήγηση και ανανέωση άδειας παραμονής άμεσα, χωρίς άλλες περιστροφές πρέπει να γίνουν νόμος.

Ο αγώνας είναι μονόδρομος. Ο αγώνας ενάντια στην καθημερινή εκμετάλλευση και τα τείχη του ρατσισμού, οι μάχες για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις, για ίσα δικαιώματα ανάμεσα σε ντόπιους και αλλοδαπούς εργαζόμενους, για μια ζωή με αξίες και αξιοπρέπεια είναι τα επόμενα μας βήματα. Μαζί με το αντιρατσιστικό και μεταναστευτικό κίνημα θα διανύσουμε αυτό το δύσκολο και μόνο δρόμο, το δρόμο του αγώνα.

Ο αγώνας μας ενώνει. Με τα χαρτιά στο χέρι και το κεφάλι ψηλά χαιρετίζουμε και αποχαιρετούμε όλους όσους μας υποστηρίζουν. Τους αλληλέγγυους από την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του κόσμου, τους γιατρούς και τους συνεργάτες τους, όλους εκείνους που στάθηκαν στο πλευρό μας αυτές τις μέρες της απεργίας πείνας, όλες τις μέρες όπου η ζωή και ο θάνατος μας ζητούσαν δικαίωση κι ελευθερία.

Καλή αντάμωση στους αγώνες!

- Συγκέντρωση, Δευτέρα 14/03, στις 5.00 μ. μ., στην Υπατία

- Συγκέντρωση, Δευτέρα 14/03, στις 7.00 μ. μ., στο λιμάνι του Πειραιά (Αγ. Διονύσιος)

http://hungerstrike300.espivblogs.net/2011/03/13/keimeno-apergon-1332011/

Το «Hunger» (2008) του Βρετανού σκηνοθέτη Στιβ ΜακΚουίν είναι μια από τις δυνατότερες και σκληρότερες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Ο τίτλος παραπέμπει στον Μπόμπυ Σανς και τους φυλακισμένους αγωνιστές του ΙΡΑ, που στα 1981 προχώρησαν σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου, για να αναγκάσουν την κυβέρνηση της Μ. Θάτσερ να τους παραχωρήσει καθεστώς πολιτικού κρατουμένου. Η ταινία περιγράφει επίσης την περίοδο της «βρώμικης διαμαρτυρίας» που προηγήθηκε. Μας δίνει μια εικόνα της ζωής τους, της μορφής του αγώνα τους, της οργάνωσής τους μέσα στη φυλακή και της σχέσης τους με το κίνημα απ΄ έξω, της αντίδραση της διεύθυνσης των φυλακών, αλλά και της στοχοποίησης των σωφρονιστικών υπαλλήλων από τους εκτελεστές του ΙΡΑ.

Το Hunger όμως δεν είναι μια ταινία για την Ιρλανδία με τον τρόπο της «Ματωμένης Κυριακής» ή του «Ανέμου που χορεύει το κριθάρι». Δεν έχει πλάνα από τα πράσινα λιβάδια του νησιού ή τις φτωχογειτονιές των αστικών του κέντρων. Η κάμερα του ΜακΚουίν είναι έγκλειστη στη φύλακη του Μέιζ μαζί με τους ήρωές του, και η φυλακή είναι που κρατάει εδώ τον πρωταγωνστικό ρόλο. Σε ταινίες όπως το «Όνομα του Πατρός», ο εγκλεισμός προσφέρει στον ήρωα μια περίοδο ενδοσκόπησης, απαραίτητη για να βγει δυνατότερος και σε εσωτερική γαλήνη, μόλις έρθει τελικά η δικαίωση. Εδώ, αντίθετα, η φυλακή δεν είναι ουδέτερη, δεν είναι σκηνικό, ούτε ένα στάδιο σε κάποια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης. Η φυλακή του «Hunger» είναι η φυλακή του Μισέλ Φουκώ, ένας χώρος όπου ο έλεγχος και η εξουσία είναι μελετημένες και μετρήσιμες πρακτικές.

Η αρχιτεκτονική, οι κανονισμοί και οι ρουτίνες του κτιρίου όπου είναι γυρισμένη η ταινία έχουν ως μόνο σκοπό να ρυθμίζουν και να περιορίζουν τις βασικές βιολογικές ανάγκες των κρατουμένων. Τροφή και νερό, ύπνος, έρωτας, ρουχισμός, κοινωνική επαφή, πρόσβαση σε ανοιχτό χώρο, πρόσβαση στον έξω κόσμο - όλα αυτά είναι στην ευχέρεια της διεύθυνσης, από την οποία εξαρτώνται οι κρατούμενοι. Πρόκειται γι΄ αυτό που ο Φουκώ περιγράφει ως «βιοπολιτική»: το ίδιο το σώμα των κρατουμένων γίνεται το εργαλείο που χρησιμοποιεί η φυλακή για τον έλεγχό τους, με τελικό αποτέλεσμα την ηθική και σωματική εξουθένωση. Στόχος πια δεν είναι απλά ο έλεγχος της παραβατικότητας, αλλά και να λειτουργήσει η φυλακή ως μοντέλο και μεταφορά για τη ρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων και εκτός των τοιχών: Η φυλακή ως δημιούργημα του σύγχρονου κράτους και το σύγχρονο κράτος ως φυλακή.

Για να δείξουν ότι δεν αποδέχονται να φυλακιστούν ως ποινικοί, οι κρατούμενοι αρνούνται την τήρηση των κανονισμών της φυλακής. Ξεκινούν αυτό που έμεινε γνωστό ως «βρώμικη διαμαρτυρία»: Δεν φορούν τις στολές τους, προτιμώντας να κυκλοφορούν γυμνοί. Δεν πλένονται ούτε κουρεύονται ή ξυρίζονται, και προτιμούν να ζουν μέσα στις ακαθαρσίες τους, από το να αφήσουν τους υπαλλήλους της φυλακής μέσα στα κελιά τους για να τα καθαρίσουν. Η βρωμιά τους, τα περιττώματα και η μασημένη τροφή, τα βρώμικα νύχια και τα λιγδιασμένα μαλλιά, η αηδία που προκαλεί το θέαμά τους καταστρέφουν την ομαλή διευθέτηση των πραγμάτων μέσα στη φυλακή. Οι κρατούμενοι καταφέρνουν έτσι να γυρίσουν το παιχνίδι. Το σώμα τους δεν είναι πια η φυλακή τους, αλλά όπλο ενάντια στη φυλακή τους, εξίσου και περισσότερο αποτελεσματικό από τις σφαίρες των συντρόφων τους.

Η αντίσταση των κρατουμένων είναι βέβαια μια ευθεία πρόκληση στην εξουσία της φυλακής. Σταδιακά, το προσωπείο των κανονισμών και των δικαιωμάτων πέφτει, ο υπάλληλος που ελέγχει μία-μία τις καρτέλες των κρατουμένων φεύγει, για να εισβάλουν οι ειδικές δυνάμεις, που θα σπάσουν την ανυπακοή των κρατουμένων με την ωμή βία. Πάνω σε αυτήν είναι βασισμένη εξάλλου ολόκληρη η κυριαρχία της φυλακής ως συστήματος, που αποκτηνώνει κρατούμενους και δεσμοφύλακες, ώστε να καθιστά δυνατό τον έλεγχό τους. Το ερώτημα που θέτει ο Φουκώ και αναπαριστά στην ταινία του ο ΜακΚουίν είναι αμείλικτο: Μπροστά στη βία της φυλακής, μπροστά στην ύπαρξή της, πόσο σχετικά μπορεί να είναι τα επιμέρους εγκλήματα των κρατουμένων της;

Η πρώτη αποτυχία οδηγεί στην απόφαση για απεργία πείνας μέχρι θανάτου. Το φυλακισμένο σώμα, στερείται αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Όπως η μη ανυπακοή, η επιστροφή σε μια κτηνώδη κατάσταση, κερδίζει για τους κρατούμενους την αξιοπρέπεια, έτσι και η αυτοκαταδίκη τους σε θάνατο κερδίζει την ελευθερία. Πρόσκαιρα όμως. Το τίμημα είναι μεγάλο – 9 νεκροί απεργοί.

Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ!

Μετά από 44 μέρες απεργίας η απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει μέρος των αιτημάτων των 300 μεταναστών απεργών πείνας, απέδειξε ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Επίσης, έδειξε σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες ότι η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι ανίκητη. Το άκαμπτο αγωνιστικό φρόνημα και η πλατιά κοινωνική αλληλεγγύη μπορούν να φέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Είναι προφανές ότι θα χρειαστούν μακροχρόνιοι σκληροί αγώνες για να αρθεί το απρατχάιντ σε βάρος των ξένων εργατών που ζουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ωστόσο, δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ότι η αυταπάρνηση των 300 άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο ελπίδας. Ο πιο μεγάλος αγώνας αξιοπρέπειας, δικαιώθηκε! Δικαιώθηκε παρά τις προσπάθειες να ποινικοποιηθεί και να συκοφαντηθεί από την κυβέρνηση και το συντηρητικό μπλοκ και μαζί με αυτούς από τις παρατάξεις του δικομματισμού μέσα στις σχολές. Ακούσαμε να μιλούν για υποκινητές των μεταναστών, για κύμα «λαθρομεταναστών» στη χώρα, για μικρόβια στο κέντρο της Αθήνας. Είδαμε πρυτάνεις και αλληλέγγυους να διώκονται ποινικά, την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών να εκβιάζει τους γιατρούς με ποινικές διώξεις αν δε δώσουν φαγητό στους απεργούς, το χυδαίο Πάγκαλο να απειλεί ότι θα τους διώξουν με τη βία, τα κανάλια εσκεμμένα συκοφαντούν αυτόν τον αγώνα. Παρόλα αυτά ο αγώνας για μια αξιοπρεπή ζωή με δικαίωμα στην εργασία, την ασφάλιση, την περίθαλψη τα ξεπέρασε όλα, και σε μία κοινωνία του ατομικού δρόμου, η αλληλεγγύη αποδείχτηκε η μόνη σωστή στάση.
Μέσα στις σχολές όλο το προηγούμενο διάστημα η παράταξη της ΔΑΠ κατάφερε να εκφράσει όλο αυτό το συντηρητικό μπλοκ μιλώντας για υποκινητές και έκνομους αλληλέγγυους, και μαζί με την κυβερνητική ΠΑΣΠ να ρίξει τόνους λάσπης σε όλον αυτόν τον αγώνα-όπως και σε κάθε άλλον αγώνα για ζωή και όχι επιβίωση.
Ένας απ αυτούς τους αγώνες είναι και ο αγώνας που έχει ξεκινήσει στην Κομοτηνή ήδη από το Δεκέμβρη για την υπεράσπιση του δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, ένα πανεπιστήμιο χωρίς καμία «έκπτωση» στο άσυλο, στη φοιτητική μέριμνα, στα συγγράμματα. Παρότι η Γενική Συνέλευση χθες δεν πραγματοποιήθηκε, το πλαίσιο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ εξέδωσε το πωλητήριο του δημοσίου πανεπιστημίου, ήταν ένα πλαίσιο σφραγισμένο από την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη ρητορεία της Νέας Δημοκρατίας και του Σαμαρά. Ένα πλαίσιο που για άλλη μια φορά μιλούσε για κατάργηση του ασύλου, αναθεώρηση του άρθρου 16, για οικονομική αυτοτέλεια του πανεπιστημίου και λίστες συγγραμμάτων. Ουσιαστικά για ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση με φοιτητές πελάτες και αγοραία εξάρτηση. Και όλα αυτά τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να περάσει ένα νόμο-πλαίσιο που καταργεί τη δημόσια εκπαίδευση και την μετατρέπει από καθολικό δικαίωμα σε ατομικό προνόμιο, φέρνοντας ως πρώτο μέτρο τα φοιτητικά κουπόνια, ώστε να μπουν προ των πυλών τα δίδακτρα. Φέρνει δηλαδή την αναθεώρηση του άρθρου 16 απ’ το παράθυρο, μια αναθεώρηση όμως που το κίνημα του 2006-07 κατάφερε να σταματήσει και να γελοιοποιήσει μέσα και έξω από τις σχολές τόσο τη Νέα Δημοκρατία όσο και τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ.
Όμως το δημόσιο πανεπιστήμιο δεν είναι για πούλημα! Δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να καταργήσει το άσυλο, να φέρει ιδιώτες στις σχολές και να μας μετατρέψει σε πελάτες που πληρώνουν για την εκπαίδευσή τους. Η ποινικοποίηση των αγώνων δεν μας σταματά! Η μόνη απάντηση είναι οι μαζικοί αγώνες του φοιτητικού κινήματος!

Οι συλλήψεις αλληλέγγυων και οι απειλές απέλασης δεν σπάνε την απεργία

Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει την απεργία πείνας των 300 μεταναστών με την αστυνομική καταστολή. Επειδή ο αγώνας δεν έσπασε ούτε από τις κακουχίες ούτε από την εκστρατεία συκοφάντησης, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες επιστρατεύουν τώρα την κρατική βία, μήπως επιτύχουν καλύτερο αποτέλεσμα. Από το πρωί γινόμαστε αποδέκτες μιας "άνωθεν" οργανωμένης διαρροής ότι οι απεργοί πείνας απειλούνται με απέλαση, αν δεν δεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης για εξάμηνο καθεστώς ανοχής. Και για να μη μένουν στα λόγια, συνελήφθησαν σήμερα στον Ερυθρό Σταυρό δύο αλληλέγγυες φοιτήτριες που συνόδευαν νοσηλευόμενους απεργούς πείνας. Είχε προηγηθεί η εντολή του διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής Αντώνη Ζαχάροφ να αφεθεί φαγητό στα τραπεζάκια των νοσηλευόμενων απεργών, η άρνηση των τελευταίων να το δεχτούν, και η υπενθύμιση των αλληλέγγυων ότι τέτοιου είδους "ιατρικές" πρακτικές συνιστούν βασανιστήριο και φέρνουν στη μνήμη τις αποφράδες ημέρες των "γιατρών του Βιντέλα".
Από τη μεριά μας, τα μόνα πια που έχουμε να πούμε είναι: Πρώτον, η διαφαινόμενη κυβερνητική επιλογή ανοίγει τις πύλες της αβύσσου. Δεύτερον, η καταστολή ούτε κάμπτει ούτε φοβίζει κανέναν.
Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη.

Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων-Νίκη στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας!

Η ζωή τους παράνομη,ο θάνατός τους νόμιμος;

36 ημέρες συμπληρώνονται σήμερα από τότε που 300 εργαζόμενοι μετανάστες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν απεργία πείνας με αίτημα τη νομιμοποίηση των ίδιων και όλων όσων ζουν και δουλεύουν σε αυτή τη χώρα χωρίς χαρτιά και χωρίς δικαιώματα, αντιμετωπίζοντας καθημερινά υπερεκμετάλλευση, εξευτελισμούς και απελάσεις. Πρόκειται για ανθρώπους που εργάζονται στη χώρα για τουλάχιστον 15 χρόνια .Ωστόσο, το γεγονός ότι αντιμετωπίζονται από τις κυβερνήσεις ως αόρατοι ή παράνομοι τους οδηγεί, χρησιμοποιώντας το μοναδικό τους όπλο, την ίδια τους τη ζωή, να κραυγάσουν για αξιοπρέπεια και ανθρωπιά, ενάντια στα τείχη του αίσχους που υψώνονται στα σύνορα και στα γκέτο της ντροπής που φτιάχνονται στις πόλεις, ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, την αστυνομική βαρβαρότητα και τη φασιστική τρομοκρατία. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες έρχονται εδώ κυνηγημένοι από τη φτώχεια, τους πολέμους, τις δικτατορίες, τη λεηλασία των χωρών και των κοινωνιών τους από τις πολυεθνικές, το ΔΝΤ και τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη.
Παρά την οριακή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η υγεία τους(ήδη 55 νοσηλεύονται σε νοσοκομεία) η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επιμένει στη λογική της εξόντωσής τους, αρνούμενη να δώσει την παραμικρή λύση. Παράλληλα, η απεγνωσμένη της προσπάθεια να βρει υποκινητές και ταραξίες είναι στην ουσία μια προσπάθεια να καλύψει τις ευθύνες της για το καθεστώς μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας στο οποίο βρίσκονται εγκλωβισμένοι χιλιάδες Έλληνες και μετανάστες εργαζόμενοι .Μόλις χθες η κυβέρνηση έβαλε τα ΜΑΤ να επιτεθούν σε μια συνέντευξη τύπου -προφανώς ειρηνική- προπηλακίζοντας, απειλώντας και βρίζοντας τους ανθρώπους της αλληλεγγύης, ανάμεσα στους οποίους συγγραφείς, πανεπιστημιακούς, δημάρχους, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και συνδικάτων, καλλιτέχνες, βουλευτές, γιατρούς και πολλούς άλλους. Είναι γεγονός πρωτοφανές που καταδεικνύει το σημείο αλαζονείας, αναλγησίας και αυταρχισμού που έχει φτάσει η κυβέρνηση, μια κυβέρνηση που καθημερινά χάνει όχι μόνο την κοινωνική νομιμοποίηση, αλλά και κάθε αίσθηση δικαίου. Μια κυβέρνηση που κινδυνεύει να οδηγήσει τους μετανάστες απεργούς πείνας και ολόκληρη την κοινωνία σε μια ανθρωπιστική καταστροφή.. Οι 300 μετανάστες είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι από τους ένα εκατομμύριο ανασφάλιστους εργαζόμενους, Έλληνες και αλλοδαπούς, σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ. Οι άνθρωποι αυτοί διεκδικούν να μπορούν να δουλεύουν νόμιμα να έχουν δικαίωμα στην ασφάλιση και στην περίθαλψη, να μην ζουν σαν κυνηγημένοι. Με αυτή την έννοια σήμερα περισσότερο από ποτέ ο αγώνας τους είναι αντικειμενικά αγώνας όλων των εργαζομένων που προσπαθούν να σταματήσουν τη βίαιη επίθεση σε βάρος τους.
Ζούμε σε μία χώρα που κάθε χρόνο έχουμε 12 εκ. ευρώ έσοδα από τη φορολογία των εφοπλιστών και 50 εκ. ευρώ έσοδα από τις πράσινες κάρτες των μεταναστών. Όταν η αριστερά μιλάει για φορολογία των κερδών στα επίπεδα του 45% σε βιομήχανους εφοπλιστές κ.τ.λ. η μόνιμη απάντηση που δίνεται είναι ότι θα μεταναστεύσουν οι επιχειρήσεις γιατί είναι δικαίωμα τους. Ένας μονόπλευρος δηλαδή φιλελευθερισμός που αναγνωρίζει το δικαίωμα στο κεφάλαιο να μεταναστεύει ανάλογα με την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του αλλά δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα σε έναν άνθρωπο που προέρχεται από μια διαλυμένη χώρα να προσπαθήσει να βρει μια καλύτερη ζωή. Εδώ οι καλοί μας φιλελεύθεροι σταματάνε να υπερασπίζονται τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης και υπερασπίζονται απλά και ξεκάθαρα την στυγνή ταξική εκμετάλλευση. Το ζητούμενο για όλους αυτούς δεν είναι να φύγουν οι μετανάστες αλλά να μην έχουν δικαιώματα, να δουλεύουν παράνομα. Διαφορετικά η δύναμη που αποκτούν οι εργαζόμενοι στο σύνολο τους είναι τεράστια.

Καλούμε την κυβέρνηση να καταλάβει, επιτέλους, ότι οι απεργοί πείνας δε ζητούν «ρουσφέτι», αλλά πολιτική ρύθμιση σε ένα θέμα που τίθεται πια, ως ζήτημα ζωής.
πείνας είναι δίκαιος και θα νικήσει

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ,-ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Καμία περιστολή του πανεπιστημιακού ασύλου

Την Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου είχε οριστεί περιφερειακό συμβούλιο στην Κομοτηνή παρουσία του πρωθυπουργού, καθώς και κυβερνητικών στελεχών. Επιλέγοντας η διαδικασία αυτή να πραγματοποιηθεί εκτός πόλεως, προσπάθησαν να περιορίσουν τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας και να αποσιωπήσουν κάθε μορφή αντίδρασης.
Την ίδια ώρα εργαζόμενοι και εργαζόμενες από την Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, που ήταν εκεί, επεδίωξαν να συμμετάσχουν στη συνεδρίαση απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους για τους τελευταίους 30 μήνες, καθώς και την επαναλειτουργία των εργοστασίων, στα οποία εργάζονταν. Φοιτητές και φοιτήτριες βρέθηκαν εκεί για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους στη συνολικότερη πολιτική της κυβέρνησης στεκόμενοι αλληλέγγυοι στα αιτήματα των εργαζομένων. Παρά το δημόσιο χαρακτήρα της συνεδρίασης οι δυνάμεις των ΜΑΤ απέκλεισαν το δρόμο προς το ξενοδοχείο εμποδίζοντας τους μ’αυτό τον τρόπο ακόμα και να πλησιάσουν στο χώρο.
Προκειμένου να ακουστούν τα δίκαια αιτήματά τους και να δώσουν τέλος στον εμπαιγμό της κυβέρνησης, βρέθηκαν στο χώρο του πανεπιστημιακού ασύλου, που συνορεύει με το ξενοδοχείο, όπου διεξαγόταν η συνεδρίαση. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ, κατ’ εντολή του πολιτικού τους προϊσταμένου, τοποθέτησαν τρεις αστυνομικές κλούβες μπροστά από τους διαδηλωτές, προκειμένου η διαμαρτυρία να μη χαλάσει τη «φιέστα» της κυβέρνησης. Στην αντίδραση των διαδηλωτών, τα ΜΑΤ, αφού τους επιτέθηκαν φραστικά, δε δίστασαν ν’ απαντήσουν με τη ρίψη χειροβομβίδων κρότου λάμψης και δακρυγόνων στο χώρο του ασύλου.
Η κυβέρνηση κάνει πιο φανερή από ποτέ την πρόθεση της να αποτελέσει τροχοπέδη σε κάθε δίκαιο κοινωνικό αγώνα μέσω της καταστολής όσων εξεγείρονται και της καταστρατήγησης του ασύλου. Πρόσφατα, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προέβη για τέταρτη φορά σε άρση ασύλου στη Νομική Σχολή της Αθήνας με πρόσχημα την κατάληψη του κενού κτιρίου της σχολής από μετανάστες – απεργούς πείνας. ΝΔ και ΛΑΟΣ δε δίστασαν να φέρουν στο κοινοβούλιο πρόταση νόμου για κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Σύμμαχο της ΝΔ και του ΛΑΟΣ αποτελεί και η παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, όταν την ώρα, που κατασυκοφαντείται το πανεπιστημιακό άσυλο, ζητάει μέσα από την πρόταση παιδείας, την κατάργηση του.
Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν είναι απλά χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών, καθώς ελεύθερη διακίνηση ιδεών μπορεί να γίνει εντός ή εκτός ασύλου. Το πανεπιστημιακό άσυλο αποτελεί κεκτημένο δικαίωμα, μοχλό πυροδότησης κινηματικών διαδικασιών και οργάνωσης τους από κάθε κοινωνική ομάδα.
Δηλώνουμε πως θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη διασφάλιση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζομένους. Θα εξακολουθούμε να αντιστεκόμαστε σ’αυτούς, που προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν μια αυταρχική δημοκρατία, που ποινικοποιεί αγώνες και βάζει στο στόχαστρο όσους αγωνίζονται
Καμία ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων.
Καμία περιστολή του πανεπιστημιακού ασύλου.

ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ, Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Στο επικοινωνιακό μπαράζ των τελευταίων ημερών που συστηματικά διαστρέβλωσε τα γεγονότα σχετικά με τη φιλοξενία των απεργών πείνας μεταναστών εργατών, έρχονται ως αποκορύφωμα οι εισαγγελικές κλήσεις στα μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, τον Πρύτανη του ΕΚΠΑ και μέλη της Νεολαίας Συνασπισμού. Είναι φανερό ότι το ντελίριο αυταρχισμού της κυβέρνησης συνεχίζεται και κλιμακώνεται με στόχο την ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, την τρομοκράτηση και τη στοχοποίηση όλων εκείνων των πολιτικών χώρων που στέκονται αταλάντευτα στο πλευρό των δίκαιων αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας.
Οι σύντροφοι και συναγωνιστές κατηγορούνται ως «ύποπτοι» για τα αδικήματα περί «παράνομης διακίνησης μεταναστών», «διατάραξη οικιακής ειρήνης» και «φθορά ξένης ιδιοκτησίας».
Η απροκάλυπτα ψευδής κατηγορία για «παράνομη διακίνηση μεταναστών» αποτελεί στη ουσία κατηγορία για την επίδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους μετανάστες που ζουν και δουλεύουν στη χώρα μας χωρίς χαρτιά, υφιστάμενοι υπερεκμετάλλευση, ταπεινώσεις και καταστολή. Αποτελεί κατηγορία για την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε 300 εργάτες μετανάστες που έχουν επιλέξει να θέσουν σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή, προκειμένου να μπορέσουν να εξασφαλίσουν τα αυτονόητα, ίσα δηλαδή ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα.
Η κατηγορία περί «διατάραξης οικιακής ειρήνης» ουσιαστικά ποινικοποεί το ίδιο το άσυλο. Γιατί το άσυλο δεν είναι απλά χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών και μαθημάτων αλλά υπάρχει για όλες εκείνες τις κοινωνικές ομάδες που όταν η νομιμότητα παίρνει διαζύγιο από το δίκιο χρειάζονται χώρο για να φιλοξενήσει την αγωνία και τον αγώνα τους. Γιατί στο άδειο κτήριο της Νομικής Σχολής δεν διακυβευόταν η ομαλή λειτουργία του Πανεπιστημίου, αλλά αμφισβητούνταν ο κοινωνικός αποκλεισμός των μεταναστών, η αστυνομική και φασιστική τρομοκρατία σε βάρος τους, ο ρατσισμός και η εθνική καθαρότητα απέναντι σε όσους έσπευσαν να νομιμοποιήσουν, να υιοθετήσουν και να υποδαυλίσουν την ακραία ρητορεία του μίσους και της μισαλλοδοξίας, όσους ονειρεύονται μαζικές διώξεις, πογκρόμ και φράχτες.
Η κατηγορία περί «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας» έρχεται να επιβεβαιώσει την ιδιοκτησιακή αντίληψη της κυβέρνησης για το Πανεπιστήμιο, τις ζωές μας, την εργασία μας και την καθημερινότητά μας. Γιατί παρόλο που το άδειο κτίριο της Νομικής παραδόθηκε πιο καθαρό από ότι παραλείφθηκε, η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της σε όλα τα δελτία των 8 έβλεπαν πόρτες, τοίχους ντουβάρια που έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από 300 βασανισμένους ανθρώπους. Και οι ίδιοι θρασύδειλοι έσπευσαν να αναγνωρίζουν το δίκιο των «καημένων των μεταναστών», αρκεί αυτοί να μη διεκδικούν μια ζωή με αξιοπρέπεια και να μην αγωνίζονται.
Στην πραγματικότητα, όμως, η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών». Γιατί όταν ως μέλος της ΕΕ συμμετέχει στη λεηλασία χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου και ως μέλος του ΝΑΤΟ συμμετέχει στις σταυροφορίες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, ευθύνεται για τον εξαναγκασμό εκατομμυρίων ανθρώπων να εγκαταλείψουν τις χώρες τους για να ζητήσουν μια θέση στον ήλιο στην «πολιτισμένη Δύση».
Η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» γιατί διαλύει χιλιάδες οικογένειες με τις απολύσεις, την ανεργία, τους μισθούς των 500 ευρώ και το κλείσιμο χιλιάδων μαγαζιών. Γιατί επιβάλλει στη νέα γενιά μια ζωή χειρότερη απ’ αυτή των γονιών της, ένα μέλλον γεμάτο εργασιακή περιπλάνηση και κοινωνική ανασφάλεια.
Τέλος, η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «φθορά ξένης ιδιοκτησίας» γιατί έπαιξε τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων, που ανήκουν στους εργαζόμενους, στο Χρηματιστήριο, γιατί παραδίδει τη δημόσια Υγεία και Παιδεία στο μεγάλο κεφάλαιο, γιατί ιδιωτικοποιεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και φτιάχνει δρόμους-καρμανιόλες στους οποίους πρέπει να πληρώνουμε φόρο θανάτου, γιατί ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο, από το νερό και τα δάση ως την ενέργεια και τις παραλίες, στους μεγαλοεργολάβους και τις τράπεζες.
Δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη διασφάλιση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζομένους και ότι θα εξακολουθούμε να αντιστεκόμαστε στην εγκαθίδρυση μιας αυταρχικής δημοκρατίας που ποινικοποιεί τους αγώνες και στοχοποιεί τους αγωνιστές. Ενημερώνουμε την κυβέρνηση και τους συνοδοιπόρους της ότι αν νομίζουν ότι μπορούν να μας τρομοκρατήσουν είναι βαθιά γελασμένοι. Κάθε ένας και καθεμιά από εμάς είμαστε υπερήφανοι για τη συμμετοχή μας στην Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης των απεργών πείνας μεταναστών εργατών. Αν η κυβέρνηση ψάχνει κάποιον ένοχο ανάμεσά μας, δεν χρειάζεται να χάνει τον χρόνο της, ας μας καλέσει όλους και όλες. Αν η αλληλεγγύη είναι έγκλημα, είμαστε όλοι ένοχοι.

Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι

Την Κυριακή 23 Ιανουαρίου, στις 5 το πρωί, έφθασαν στο λιμάνι του Πειραιά 220 μετανάστες, εργάτες από την Κρήτη. Στις 25 Ιανουαρίου ενώθηκαν μ' άλλους 50, αποφασισμένοι να ξεκινήσουν πανελλαδική απεργία πείνας αιτούμενοι μια ζωή αξιοπρέπειας κι όχι ενός ατέρμονου και στείρου αγώνα επιβίωσης.

Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση και η Ε.Ε. (βλ. Δουβλίνο), σ' ένα πλαίσιο άγριας και βάρβαρης αντιμεταναστευτικής πολιτικής, εξαπολύει άγρια επίθεση κατά των μεταναστών και των προσφύγων. Η πολιτική αυτή λειτουργεί με σαφή στοχοθεσία αφού χρησιμοποιεί την οικονομική-κοινωνική κρίση, ως εφαλτήριο συντηρητικοποίησης της κοινωνίας απέναντι σε κάθε κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα. Αυτές οι συνθήκες επιτρέπουν τη συζήτηση για κατασκευή ενός ακόμη Τείχους ντροπής στα σύνορα της Ευρώπης, στον Έβρο, την καθιέρωση της φρουράς της Frontex, τα πλωτά στρατόπεδα στο Αιγαίο, τις μαζικές απελάσεις, τα αλλεπάλληλα πογκρόμ στις πόλεις. Το πολιτικό άσυλο, συνάμα, αν και νομικά κατοχυρωμένο, εν τοις πράγμασι καταργείται, ενώ απ' την άλλη μετανάστριες και μετανάστες, ως άλλος «εφεδρικός στρατός», όλο και πιο συχνά αντιμετωπίζουν την εργοδοτική αυθαιρεσία και υπερεκμετάλλευση, την αστυνομική βαρβαρότητα, καθώς και κάθε είδους ρατσιστική επίθεση.

Σε μια τέτοια συγκυρία λοιπόν, τριακόσιοι μετανάστες και μετανάστριες συναντήθηκαν και διαδήλωσαν τα αιτήματα τους έξω από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (δίπλα στη Νομική), με μόνο μέσο πάλης και άσκησης πίεσης προς την ελληνική κυβέρνηση, την υποβολή τους σε απεργία πείνας. Μετανάστες που ήρθαν στη χώρα μας διωγμένοι από τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Μετανάστες (με κανονική-νόμιμη ή όχι είσοδο) με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο στη «Φανταχτερή Δύση», μακριά από τη φτώχεια και την εξαθλίωση που βίωναν στις πατρίδες τους. Στην κατεύθυνση ακριβώς αυτή, ήρθαν στην Αθήνα για να ξεκινήσουν τον αγώνα τους. Έναν αγώνα για τη νομιμοποίηση, χωρίς όρους, όλων των μεταναστών/τριών, για τη διεκδίκηση ίσων πολιτικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων με τους έλληνες και τις ελληνίδες εργαζόμενους/εργαζόμενες.

Ως Αριστερή Ενότητα, βάσει των ανωτέρω και στο όνομα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θεωρούμε πως η θέση μας βρίσκεται στο πλευρό των αγωνιζόμενων μεταναστών. Ειδικότερα σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση διεξάγει ταξικό πόλεμο απέναντι στη νεολαία και τους εργαζόμενους, καταργώντας δικαιώματα δεκαετιών, θεωρούμε πως όλοι μαζί, Έλληνες και ξένοι, οφείλουμε να διεκδικήσουμε και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας σε μία αξιοπρεπή ζωή. Παράλληλα, η εφαρμογή των διεθνών συμβάσεων οι οποίες κατοχυρώνουν ορισμένα δικαιώματα για τους μετανάστες, αλλά ευχερώς κι επιμελώς καταπατώνται από το ελληνικό κράτος, καθώς και το δικαίωμα για αξιοπρεπή ζωή, είναι αιτήματα ανυποχώρητα στα οποία δε χωρούν συμβιβασμοί.

Δηλώνουμε την έμπρακτή αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και στα αιτήματά τους. Προφανώς οι παρατάξεις των δύο μεγάλων κομμάτων στα πανεπιστήμια (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) μέσα σε μία περίοδο όπου κατ’ επιλογήν αποσιωπούν την επίθεση που δέχεται η νεολαία στα μορφωτικά και εργασιακά της δικαιώματα, αποφάσισαν για πρώτη φορά να κάνουν πολιτική τοποθέτηση φλερτάροντας με εθνικιστικές και ρατσιστικές απόψεις, επιλέγοντας μ’ αυτό τον τρόπο να γίνουν κομμάτι του κυβερνητικού «στρατοπέδου»!

Θεωρούμε ότι η κίνηση της κοσμητείας για κλείσιμο της σχολής του Ν.Ο.Π.Ε είναι προσχηματική και έχει ως μοναδικό στόχο την συκοφάντιση των αγώνων και την όξυνση των συντηρητικών αντανακλαστικών σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης, αφού ο χώρος στέγασης των απεργών πείνας στο ακόμα κλειστό παλιό κτίριο της Νομικής που δεν χρησιμοποιείται για καμία δραστηριότητα της σχολής και δεν παρακωλύει στο ελάχιστο τις λειτουργίες της σχολής. Στεκόμαστε απέναντι στο lock out και σε οποιαδήποτε προσπάθεια φίμωσης των αγώνων απέναντι στην βάρβαρη κυβερνητική επιλογή.